Auf wiedersehen Karel.
Nog even een fotomomentje met mijn blauwe vriend voordat we hem wegbrengen naar nooit meer ziens. Ik heb speciaal mijn matching jurk aangetrokken, we staan zo leuk samen...
Maar ja, je bent maar een auto he. Van blik ook. En er komt nou eenmaal een dag dat de mens toe is aan wat hipper en een stukkie groter. We hebben avonturen beleeft samen, en je hebt ons veilig vervoerd. Danke, mein freund.
We rijden eerst helemaal naar Dodewaard of All places. Daar staat onze nieuwe vriend te blinken. De garagemeneer is alert op de 1,5 meter en denkt zelfs aan een vers in plastic verpakte pen om mee te ondertekenen. We krijgen geen uitleg. Veiligheid voor alles. En dan mogen we hem gaan bewonderen.
Daar staat hij. Glimmend en schitterend met glitters in de zwarte lak. Hij is mooi. Waar ik eerst niet zo gecharmeerd was van zijn kont, val ik toch voor hem. Ik open de deur en ga zitten. Hij zit lekker, hoger ook, dat is beter voor mij, dan lijk ik niet zo’n kabouter en kan ik beter over het stuur heen kijken. Een klein stuur. Ook beter. Ik heb namelijk kinderhandjes. Echt, ik moest ooit een tennisracket kopen en kreeg een kindermodel aangemeten. Hij heeft mooie aparte knopjes en een scherm waarmee hij me de weg gaat wijzen, mijn appjes gaat voorlezen en mijn afspeellijsten laat klinken. Ja, ik ben verkocht. Tot over de oren.
Bienvenue Pierre!
Pierre Peugeot. Het past hem, die naam.
Nu moet Karel nog naar Utrecht. Arjan neemt Pierre mee en ik maak met mijn blauwe makker ons laatste ritje. Pierre blijkt wel een bemoeial. Als Arjan teveel van zijn baan wijkt grijpt hij in en geeft hij weerstand. Dat is even wennen. Ook moet je goed afstand houden anders gaat hij roepen. Pierre is wel wat patserig met zijn streepjes-verlichting en knipperlichtende buitenspiegels.
Karel lijkt opeens een beetje een sufferd maar brengt mij weer op z’n vertrouwde gemakkie naar zijn bestemming. De garagejongen gaat hem inspecteren. Wij wachten en krijgen na 5 minuten te horen dat hij nog in prima conditie is.
Ik teken voor de overdracht. Dag Karel. Ik zwaai nog even als we wegrijden in Pierre.
Thuisgekomen word onze glimmende zwarte ami verwelkomt en bewonderd door onze burenvrienden. Jongste tulp wil een rondje rijden. Ze heeft hem goed gekeurd.
Hij staat te shinen voor de deur. Af en toe lopen we even naar het keukenraam om te kijken naar onze bolide die de komende 4 jaar met ons op avontuur gaat.
Reactie plaatsen
Reacties