Het eerste wat mijn homie zegt vanmorgen: “Dit was de slechtste nacht van de vakantie!”

Pikkedonker en doodstil was het in de bergen vannacht. We hebben heerlijk geslapen.

Wij wonen 3 hoog achter in rue saint Sébastien. Er word gewerkt op het dak aan de overkant. We kunnen de bouwvakkers vanuit ons raam bijna een handje geven of een gesprek voeren. Tenminste, als we goed Frans zouden spreken dan. Er huist ook een of ander ambtelijk kantoor in de straat. Gisteravond gingen er mensen voor de deur liggen. Wij dachten zwervers want waarom zou je anders op straat gaan liggen met je slaapzak?

“Ik heb de handdoek er op hoor” zeg ik tegen mijn bedgenoot. “Doe er maar twee” zegt hij terug. We vallen rustig in slaap. Om 3:00 uur word ik wakker. De grote vloed is voorbij. Arjan schrikt wakker als ik uit bed stap om te gaan plassen en slaat onmiddellijk de lakens terug om te kijken hoe groot de schade is. Hij heeft toch een klein traumaatje opgelopen denk ik. We slapen weer door.