Almere

Het eerste wat mijn homie zegt vanmorgen: “Dit was de slechtste nacht van de vakantie!”

Dat formuleert hij nog vriendelijk. We staan brak op. Wat een kolereherrie! Die treinen! Je vliegt zowat het harde rotbed uit als er een voorbij raast. De vrachtwagens die over de slechte weg rijden doen ook hun best om ons weg te jagen. Dan beginnen ze ook nog te dril-boren en wordt de vuilnis opgehaald. Het was bloedheet op de kamer waardoor je genoodzaakt bent de ramen open te houden. De douche loopt over en de wifi doet het niet. Als je iets te hard op het bed gaat zitten springen er veren in je kont. Kortom ; Als de sodemieter weg hier!

Omdat de parkeerplaatsen bij onze terugkomst bezet waren konden we in de garage van het hotel ( kost wel €8,00, fraulein) parkeren. We checken uit en ik kijk de vrouw met mijn slechte-nacht-durf eens te vragen hoe ik geslapen heb-hoofd aan.

Ze vraagt niks maar zegt dat we de 8 euro niet hoeven te betalen. mijn hoofd was duidelijk genoeg denk ik, ik laat het er bij.

We grijpen een appeltje uit de schaal om te ontbijten en gaan onderweg wel ergens brunchen.

De garage is een wat vreemde constructie dat uit vele pilaren bestaat maar Karel is wendbaar en voelt zich bovendien thuis in zijn vaderland.

Om de meisjes de tijd te geven om alle confetti, drankflessen, onderbroeken en pizzadozen op te laten ruimen bedenken we dat het leuk is om vandaag onze museumkaarten in gebruik te nemen en onderweg nog een museum mee te pakken.

We gaan naar het openlucht museum in Arnhem. Een gezellige afsluiter.

Het blijkt een superleuk museum met vele huisjes en inrichtingen uit de afgelopen eeuw. We herkennen zoveel uit onze jeugd dat we ons bijna bejaard voelen. Ik hoor een jonge moeder tegen haar kind zeggen dat er vroeger geen mobiele telefoons bestonden en dat opa en oma alleen thuis konden bellen en geen internet hadden. Opa en oma....

Weer staan daar van die levensechte poppen. Ze zijn prachtig gemaakt maar ik kan er niet mee dealen hoor, ik blijf het doodeng vinden.

We stappen verschillende tijdzones in en ik vind het prachtig.

We hebben lang niet alles gezien maar komen zeker nog een keer terug met de meiden, die vinden dit ook leuk.

En dan gaan we naar huis. Nog maar een uurtje.

We krijgen een warm welkom via een mooi welkomstbord op de deur. Daarna drie dikke knuffels. We hebben de meisjes gemist!

Ze hebben heerlijke hapjes gehaald en onder het genot daarvan wisselen we onze verhalen uit. Fijn om weer thuis te zijn.

Ik vond het heerlijk om elke dag mijn ‘opstel’ te schrijven en het maakte het nog leuker dat jullie het leuk vonden om te lezen. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve en leuke reacties.