Keulen

Wij zijn niet zo van die ontbijters, we hebben doorgaans even de tijd nodig om op de wereld te komen zo in de ochtend. Eigenlijk zijn we avondmensen die de hele week al doen alsof ze ochtendmensen zijn. Maar ja we blijven wel Hollanders en hebben nou eenmaal voor dat ontbijt betaald dus we schuiven toch maar aan. Het zachte eitje smaakte wel erg lekker maar was even voldoende voor nu.

Het hotel heeft het thema New York. Overal.

Bij het uitchecken staat er een frisse jonge meid die ons prima begrijpt. Ik wilde bijna zeggen dat ze die knurft van gisteravond even Engels moet leren. We lopen tussen alle andere rolkoffertjes naar de garage en gaan op pad naar Keulen.

We zijn al snel in Duitsland. En dan gebeurt er iets met Arjan. Hij praat alleen nog maar met Duitse tongval en alle Duitse scheldwoorden worden naar de slechte chauffeurs op die Autobahn geslingerd.

Hij heeft er enorme lol mee. Het is toch dat vorige leven hoor! Als we Keulen in rijden komt er eigenlijk alleen maar lelijke bouw op je af. Dan twee fietsers naast ons waarop Arjan roept “kijk ein Dikke Duitser op die fahrrad” hij was even vergeten dat zijn raam helemaal openstond...

Gedraag je man!! We vinden ons hotel in een lelijke buurt, (sorry, kan er echt niets moois van maken) en parkeren voor de deur. Het hotel zelf ziet er prima uit. Onze kamer heeft een ‘prachtig’ uitzicht. Niet. Op het spoor. Waar treinen voorbij razen. Ze komen nog net niet binnen rijden.

We installeren en gaan naar de stad, dit keer moeten we de auto pakken. Even een toeristische foto bij de fontein. Mijn haar zit raar maar dat komt omdat er een beest op loopt te spugen. De binnenstad oogt heel wat aantrekkelijker. We hebben veel kerken en kathedralen gezien maar deze is wel heel indrukwekkend hoor. Wat een kunstschatten vind je daar! Een kleine indruk via de foto’s maar zoveel moois kan je niet vastleggen dat moet je zien.

Bij de kathedraal zit een chique taart-salon waar wij op het terras gaan zitten. De serveersters dragen rokjes en schortjes en de meest lelijke sandalen die je je maar voor kan stellen. Echt zielig voor ze.

Ik zou de baan weigeren vanwege de schoenen. Echt.

De taart is heerlijk maar we krijgen het niet op.

Ik ga even plassen en kom in de zoetste inrichting terecht. En dan die wc!! Ik heb daar ongegeneerd staan foto’s maken want anders geloof je me niet als ik zeg dat ik nog nooit op zo’n mooie wc heb geplast. Het leek wel een zetel! Het water van de wastafel kwam uit dat kleine glazen ronde dingetje als een watervalletje naar beneden. En dat voor 50 cent!

Na deze mooie plas-ervaring gaan we verder de stad in waar een bandje staat te spelen. En goed ook. Daar word ik altijd zo vrolijk van. Ik noem dat een muzikaal cadeautje. Ze spelen een kwartiertje en dan gaan we verder.

Vele kilometers en winkels later lopen we langs een Italiaans restaurant met echte Italianen, en zien heerlijke pasta’s op de borden van de mensen liggen. Die willen wij ook wel. Eerst een biertje en een lekkere Lambrusco en dan die pasta, Tagliatelle met Gorgonzola, hemels!

Arjan geniet ook van zijn Penne.

Als we klaar zijn en weer langzaam richting auto lopen horen we weer iets moois. Een groep blazers speelt ‘Halleluja’. We kijken elkaar aan laten onze armen zien waar heel hoog kippenvel op ontstaat. We luisteren en het komt zo binnen dat de tranen me in mijn ogen springen. Nu heeft dat lied betekenis voor ons dus dat geeft een extra lading. Dit zijn ook professionals en spelen een aantal mooie stukken waaronder ook ‘Carmen’ en het nummer van het filmpje. Weer zo’n cadeau!

Dit was onze laatste dag, morgen gaan we weer naar onze meisjes. Wat we onderweg nog tegenkomen zal ik morgen in mijn laatste opstel schrijven.