Straatsburg

Pikkedonker en doodstil was het in de bergen vannacht. We hebben heerlijk geslapen.

Na een douche, nou ja dat is ook nog wat trouwens, er was een bad in de giga badkamer van Peter, met een douchekop. Geen stang waar je hem aan kan hangen of zo, dus dat vraagt een beetje acrobatiek als je shampoo in je haar wil doen en het water de juiste kant op wil laten sproeien. Maar goed dat terzijde. Na die douche stond er een ontbijt voor ons klaar in de gezellige keuken van Peter. Met die lekkere kaasjes..

De vrouw van Peter was nog steeds niet opgedoken. Terwijl zij degene was met wie ik contact had via Airbnb. We durfden er ook niet naar te vragen. En dan gaat mijn fantasie met me op de loop. Misschien hebben ze ruzie en is ze boos weg gegaan, hij vertelde immers over een ruzie die ze hadden en toen vergaten het kippenhok dicht te doen waardoor alle kippen zijn opgevreten door de vossen. Of nog erger, misschien ligt ze wel dood in bed en kan hij geen afscheid van haar nemen. Laat het los Maris, let it go. Ze is gewoon een weekendje de hort op.

We nemen afscheid van Peter met twee dikke pakkerds.

In Annecy is het druk. Met moeite kunnen we parkeren. Het is heel druk, zo druk dat je struikelt over alle toeristen. Veel Chinezen ook. Het doet me denken aan Giethoorn. Ja echt. Het is mooi, maar daar kan ik op dat moment niet van genieten omdat we niks kunnen zien. Misschien ligt het wel aan ons hoor. We kwamen natuurlijk uit een complete zen. Het meer is prachtig. Maar bezaaid met waterfietsen en huurbootjes. We drinken en eten een crêpe om daarna Annecy te laten voor wat het is en aan de reis naar Straatsburg te gaan beginnen.

We zijn al snel in Zwitserland en komen onderweg meer files tegen dan op zwarte Zaterdag in Frankrijk. En die tunnels, denken ze dan niet aan de hakende medemens?! Niet te doen man. Ik roep regelmatig, “ja hoor, gooi er maar weer een tunnel tegenaan!”

De besneeuwde Alpen zijn heel mooi en het land is netjes en heeft schattige huisjes. Zo, ook iets positiefs gezegd. Zou ik een beetje moe worden en een tikkie chagrijnig?

Na een lange rit komen we in Straatsburg aan. Het hotel ligt wederom midden in de stad. De parkeergarage is maar een klein stukkie lopen.

Als we inchecken ratelt die gast een heel verhaal in het Frans. We begrijpen er geen hout van en vragen om Engels. Hij zegt “Do you sleep?” Eh ja, daar komme we hier voor. “Non, non, you sleep?” Ja duh! Zeg gast, doe jij ff Engels leren of zo, je werkt in een hotel in een behoorlijk Europese stad! Hij schud met zijn hoofd, wij zijn hier blijkbaar de debielen. Hij geeft het op en geeft ons de sleutel. Vervolgens doet hij een ingestudeerd riedeltje over alle services. In het Engels! Schiet mij maar lek.

Oké, mijn lontje is duidelijk wat korter vandaag..

We gooien de spullen neer, inspecteren de kamer, shit waarom hebben we geen kussens? Wat een kuthotel. Arjan loopt naar de kast en laat vervolgens zien dat we zelfs kunnen kiezen tussen hard of zacht. Oh oké, ik had niks gezegd toch?

We gaan naar buiten om te eten en strijken neer op een terras aan het eind vd straat. Als we eenmaal zitten en alles rustig in ons op kunnen nemen merken we dat een beetje vies is. En de ober ook. Het duurt en duurt maar voordat er iemand een bestelling op komt nemen. Ik heb het al gehad hier. Arjan heeft meer geduld en wenkt de man als hij bij de buren staat. Hij komt met armen vol vieze borden kreunend en steunend vragen wat we willen. Ik vraag om cola, hij kijkt moeilijk en zegt “Pepsi” Laat ik dat nou niet lekker vinden dus ik wil even nadenken maar die vent staat te snuiven met zijn armen vol en zijn vieze broek. Dus ik zeg dat hij maar moet gaan dan kan ik nog even denken. Trekt ie toch een kop joh! “Wegwezen hier!” bries ik. En dat doen we dus.

We proberen een ander terras, ziet er ook veel beter uit. We krijgen meteen een kaart en de ober helpt me zelfs een fijn wijntje uit te kiezen. Kijk, zo kan het ook! We eten heerlijk. Daarna gaan we de stad in. Het gaat al schemeren en de lichten gaan aan, de stad ziet er gezellig uit. We lopen een heel eind door de stad. We besluiten dat we morgen meteen naar Keulen gaan rijden om daar nog voldoende tijd te hebben om de stad te bekijken. Voor een volgende keer hebben we de ervaring opgedaan dat de afstanden tussen de steden korter moeten.

Nu lekker slapen en morgen ‘vrolijk’ weer op!