Cernex

Ik heb een schimmeltje opgelopen. Op mijn voeten welteverstaan. Ik denk die Brusselse badkamer waar het vocht alle kanten opging behalve door het putje. In Frankrijk zit er op elke hoek een Pharmacie dus wij togen naar binnen. Daar staat een niet zo blije vrouw. Zeg maar gerust een zuurpruim. Ik laat op mijn vertaal-scherm het woord ‘voetschimmel’ zien en laat haar ter illustratie ook nog mijn voet zien. Je kan maar beter duidelijk zijn. Ze kijkt niet naar mijn voet maar knikt en gebied mij om mee te lopen. Ze laat me een spulletje zien, daar zit naast een zalfje ook nog een spray bij voor in je schoenen. Ik wijs weer op mijn voet en vraag of dit spul matched met mijn schimmeltje? Ze kijkt weer niet, ik denk dat ze het zeer ongepast vind dat ik zo openlijk met mijn schimmelvoeten uit de kast kom. Ik zeg dat ik het spul van haar koop en we rekenen af. Ik wens haar veel vrolijkheid toe in haar leven.

We vertrekken op tijd en hebben een route uitgezocht die via de Alpen loopt. Ik krijg een appje van sandra Harris dat vandaag de hel losbarst op de Franse wegen en dat we maar voorzichtig moeten doen. Lief.

Ik zeg tegen mijn chauffeur dat het maar goed is dat we de alpenroute nemen. Mijn chauffeur zegt dan dat hij die andere route per ongeluk heeft aangetoetst. Shit! Ik zeg hem dat elke file waar we in komen vandaag zijn schuld zal zijn.

Als we stoppen om te tanken hoor ik Arjan een vrolijke conversatie hebben met een tankmedewerker. De man geeft hem een survival-snaai-pakket voor onderweg. Als een kind zo blij met zijn snoepjes roept hij luid “Vive la France!”.

We plassen, drinken, eten wat en zitten onder de bomen bezaaid met krekels. Ik zie er geen maar ze maken een ontzettende herrie.

De files vallen mee en door een verkeerde afslag rijden we toch nog een alternatieve Alpenroute.

Karel puft een beetje, die is niks gewend joh.

We zijn pas in de namiddag in Cernex. We komen aan in een rustig bergdorp bij een mooi verbouwde boerderij. Er komt een oudere man naar buiten die in het Engels zegt dat hij ons pas om 20:00 uur verwachtte. Hij ziet mij schrikken en lacht hardop, geeft me een dikke knuffel en een kus. Wat een welkom! Hij stelt zich voor als Peter, hij is een Ier. Hij vraagt of wij Hollanders zijn, ja dat zijn we! “Thank God” zegt hij, “Real humans”.

Hij heeft een Nederlandse zwager en houdt van Nederlanders. Lekker duidelijk en direct.

Karel krijgt de mooiste parkeerplek van de week.

Peter laat ons het huis zien en ik zie al snel dat hier creatievelingen wonen. Kunst aan de muur, de inrichting en een heuse tekentafel met aquarellen, heerlijk! Ik wil er eigenlijk meteen achter kruipen. Peter zet thee voor ons en komt er gezellig bij zitten. We hebben een leuk gesprek over kunst, hij haalt een boek tevoorschijn van Jopie Huisman. Ik hou ook van Jopie. Het word steeds leuker! Hij verteld dat het Frans/Zwitserse volk erg rechts georiënteerd is en dat hij daar niks van moet hebben. Arjan doet zijn hitlergroet en Peter lacht daar hard om. We vragen waar we het beste kunnen gaan eten, hij noemt wat restaurants op maar zegt even later dat hij ook garnalen en brood voor ons klaar wil maken. Nou, daar zeggen wij geen nee tegen. We gaan naar boven even lekker chillen op het balkon met een fantastisch uitzicht. Het is een welkome zen beleving na de drukte van de steden. Ik stel voor om nog twee weken bij te boeken bij Peter en dit balkon.

Waar zijn vrouw is, daar moeten we nog achter komen.

Van beneden horen we “Supper is ready” . Arjan roept “We’re coming chefcock”....

Dat moeten we straks even uitleggen

We vliegen op de heerlijke geuren af. Peter heeft fantastisch gekookt en we eten onze vingers er bij op. Hij komt ook nog met lekkere kaasjes en als ik vertel dat ik daar heel erg gek op ben moet ik er nog meer proeven. Dat vind ik niet zo erg. We komen er achter dat hij projectontwikkelaar is geweest in de reclame en veel heeft rondgereisd. Hij is 77. Maar we zijn het er over eens dat leeftijd tussen je oren zit. Wat een heerlijke man.

Na het eten maken we een wandeling door het lieflijke dorp en een stuk bos, heerlijk geurend naar de Lavendel die overal langs het pad staat, en door de bergen. Wat een pracht! En mijn conditie gaat met sprongen vooruit!

Omdat Peter ons adviseert om morgen niet naar Genève te gaan (alles dicht en rete duur) maar naar Annecy, het stadje hier dichtbij waar er markt is en veel meer gezelligheid, gaan we dat doen. Dit was ons laatste B&B vanaf nu nog 2 hotels. Best jammer, ik had nog wel meer Peters willen ontmoeten.