Het was alweer een tijdje geleden, dat ze 'even' een wijntje ging doen in de stad. Mijn middelste welp. 21 is ze inmiddels en een hartstikke verantwoordelijke en verstandige vrouw. Trots ben ik op haar. Toen ze nog verkering-loos was gebeurde dat wijnen regelmatig en ook toen werd ik menig nacht geconfronteerd met mijn onoverkomelijke lot als moeder. Nu ze zich voornamelijk met haar beschermer beweegt, heb ik gek genoeg geen zorgen meer. Afgelopen weekend ging ze met vriendinnen, lekker ouderwets. En ik had vervolgens weer last van ouderwetse gekte.
Niet elke moeder heeft het. Je hebt moeder-types die hun zorgen kunnen loslaten en gewoon lekker slapen. Je hebt ook de uber-kloeken die hele nachten op blijven en thuis wachten met een kopje thee of een bord shoarma. Ik zit ergens in het midden. Ik doe een poging om los te laten en val zogenaamd in slaap. Zogenaamd dus, want slapen is heel iets anders dan dat wat er zich bij mij voordoet.
Ik ben gezegend of verdoemd zo u wilt, met een groot voorstellingsvermogen. Dat komt vaak van pas, ik kan me bijvoorbeeld goed inleven en ik bedenk in een handomdraai creatieve oplossingen. Maar ik kan met mijn vermogen ook heel goed situaties de verkeerde kant op voorstellen.
Ik zie dan mijn kostbare kind in het donker naar en van de bus lopen. Met een seriemoordenaar achter haar aan. Of een hele groep enge mannen met vreselijke plannen. Ik zie ze uit de bosjes springen of haar er in trekken. Ik zie hoe ze iets in haar drankje doen en haar vervolgens in een busje trekken en naar een kelder brengen en op een stoel vastbinden om rituele dingetjes met haar te doen. Ik hoor de deurbel al gaan en zie daar politieagenten staan met zo'n slecht nieuws gezicht.
Oke, ik heb te veel thrillers gelezen en gekeken, en daarom weet ik precies wat ze allemaal willen doen met mijn kind. Maar ik kijk ook naar het nieuws en dat helpt al helemaal niet want die fictieve dingen gebeuren dus ook in het echt. En ja, ook op klaarlichte dag. Maar dat kan ik toch een stuk beter loslaten dan mijn meisjes alleen in de nacht. Mijn uit-huis-kind reist ook in het donker. Hoe laat en wanneer is mij echter niet bekend dus valt er ook niks voor te stellen.
Ik doe luchtig en vind het natuurlijk erg leuk voor haar zo'n avondje wijnen met de meiden. We nemen onze oude afspraken even door : Geef even een seintje als je onderweg gaat (want dan weten we dat als je er over een uur nog niet bent er onderweg een kidnapping heeft plaatsgevonden) en als je thuis bent wil ik ook een appje (want dan kan ik pas echt in slaap vallen)
'Dag schat, veel plezier!'
Online zie ik wijntjes en selfies voorbij komen, ze heeft het leuk. Ik ga naar bed en pak mijn boek. Een thriller. Echtgenoot ligt al te ronken want die moet morgen al vroeg werken. Ik kan de slaap niet vatten en lees gestaag door over lichamen die in stukken worden gehakt. Rond 3 uur vallen mijn ogen toch echt dicht en leg ik mijn boek weg. Mijn oordoppen doe ik niet in want dan zou ik de appjes kunnen missen. Een half uur later word ik wakker, kijk op mijn telefoon. Niks. Ik val weer snel in slaap. Na een kwartier word ik wakker van de zaagfabriek naast me en ik geef hem een liefdevol duwtje zodat hij weer op zijn zij gaat liggen. Die oordoppen hebben een reden weet je. Ik check mijn telefoon. Om 4 uur schiet ik overeind en vraag ik me af tot hoe laat die tenten eigenlijk open zijn. Ik zak weer weg en word even voor 5 uur wakker. Geen berichten op het scherm. Zou ze vergeten zijn te appen en ondertussen lekker in haar bedje liggen? Met die gedachte kan ik niet meer slapen. Ik ga naar beneden om te kijken of ze in haar bed ligt. De lampjes zijn nog aan en het bed is leeg. Ik app haar om er achter te komen of ze nog onder ons is. Ze geeft gelukkig meteen antwoord. En geeft nog even mee dat ik moet gaan slapen. Tuurlijk schat, ga ik doen hoor.
Ik kom niet meer in slaap en ga nog maar even wat lezen, mijn ogen worden weer zwaar en ik geraak in een halve slaap. Rond half 6 staat mijn houthakker op om naar zijn werk te gaan. Ik zeg dat ze nog niet thuis is, hij schrikt van mijn plotselinge stem. Dat is grappig. Ik lig te woelen en heb pijn in mijn rug, ik draai me om en schrik me de kolere, er zit iemand op mijn bed! Het blijkt dat het dekbed aan zijn kant omhoog staat en in het schemer doet mijn voorstellingsvermogen weer gekke dingen met me. Ik ga er uit. We drinken samen nog een theetje en dan vertrekt hij. Ik besluit te wachten op onze nachtbraker. Om half 7 appt ze dat ze thuis is. Ik zie niemand. Maar dan hoor ik de sleutel. Ze komt binnen en ziet mij aan de keukentafel zitten. Ze rolt met haar ogen, 'Godzamme mam, waarom lig jij niet in je bed?.' 'Lang verhaal schat..., heb je het leuk gehad.? Ze vertelt over haar belevenissen en dan word ik moe. We gaan samen naar boven. Ik val meteen in een diepe slaap.
Het was weer gezellig, zo'n ouderwets nachtje wijnen...
Reactie plaatsen
Reacties