Ik ga niet zeggen, 'ik heb het toch gezegd' , dat ga ik niet doen. Dat zou lullig zijn.
Ik vermoed dat als we lekker zo doorgaan, de zieken straks niet meer aan te slepen zijn. Letterlijk. Die scholen gaan uiteindelijk wel dicht, maar om onze tere zieltjes te beschermen doen ze dat in stapjes. Het is natuurlijk makkelijk om vanaf de bank te gaan zitten klagen want regel dit gesodemieter maar eens even, maar met gezond verstand leren van de fouten van bijv. Italie of de strenge aanpak van China zou een optie kunnen zijn.
Waar onze regering een mini-stapje (lees: mini want niemand weet nog waar hij aan toe is) in de goede richting heeft genomen verbaas ik me over onze persoonlijke werkgevers. Mijn middelste loopt stage en heeft een 0-uren contract op een kinderdagverblijf. Ze moet daar haar examen opdrachten doen om over een maand te kunnen slagen. Ze wil dus graag aan het werk maar met de huidige ontwikkelingen komen toch de twijfels. Die kleine snottebellen zijn volgens de virologen de grootste verspreiders. Daar heeft het kinderdagverblijf echter geen boodschap aan. Die maken zich natuurlijk zorgen om hun centen. Dus krijgt mijn dochter, na de persconferentie gisteren, een bericht dat het personeel verzocht word om gewoon te komen werken en alleen thuis te blijven als je "meerdere" corona-symptomen hebt. Dus niet alleen koorts, je moet er ook bij hoesten. Niet alleen benauwd, ook snot is gewenst. Er word niet gevraagd of je misschien met iemand samen leeft die tot de risicogroep behoort. Dat komt bij niemand op.
En al helemaal bij de baas van mijn eigenste patient niet. Voorzichtigheid word aangeraden met alle bekende tips van dien maar er word met klem gevraagd om te komen werken. Ze hebben een maatschappelijke functie, ze moeten de verpleegkundigen vervoeren. Snap ik heel erg. En als gezonde buschauffeur lijkt me dat ook geen probleem. Maar wat als je chauffeur niet zo gezond is? En wat als de overheid adviseert om als lid van de risico-groep het OV te vermijden? Daar vertelt de baas niks over. In dat geval moet je dus zelf keuzes gaan maken naar mijn idee. Zijn arts zei afgelopen Woensdag nog dat hij meteen met haar moet bellen als hij klachten krijgt. Dit alles heeft mij er gisteren toe aangezet om mijn lief met klem te adviseren om thuis te blijven. Hij heeft geluisterd en krijgt te horen dat dit hoogstwaarschijnlijk zijn vrije dagen gaat kosten. Misschien beseffen ze niet dat als hij ziek word, hij nog veel langer niet kan werken of misschien wel het loodje legt. Of zouden ze zich daar niet druk om maken omdat de crisis in het bedrijf even meer prioriteit heeft?
Dan de andere kant; Mijn buurman word vanmorgen door drie man een instantie uitgezet omdat hij kuchte. Of hij wel besefte dat dit verboden is. 'Wat komt u hier in godsnaam doen?' Op het werk mag hij ook niet meer verschijnen.
In de supermarkten is de Apocalyps uitgebroken en moet je eerst zombies een stok door hun hersens rossen om de laatste pleerollen te scoren.
De leraren zijn ziedend omdat ze als nanny worden ingezet en de verpleegkundigen moeten met al dan niet corona in hun donder (want testen doen we niet meer) zich een slag in de rondte werken.
Niemand weet nog waar hij aan toe is. De werkgevers doen maar wat en kiezen of voor de gezondheid van hun medewerkers, of voor de gezondheid van hun bedrijf.
Duidelijkheid is gewenst.
En dan mijn eigen baas. Aangezien ik as. Maandag weer aan het werk ga vroeg ik mijn collega welk protocol wij moeten volgen. Protocol? nooit van gehoord.....
Reactie plaatsen
Reacties