Pierre en ik gaan door een moeilijke periode. We hebben elkaar nog niet echt gevonden zal ik maar zeggen. Letterlijk..... Laatst hadden we hem geparkeerd bij een tuincentrum in Nijkerk. We waren geslaagd in de betreffende winkel en terwijl Arjan het wagentje weg bracht liep ik alvast met mijn handen vol naar onze zwarte vriend. Ik ging naast hem staan wachten op mijn zilveren echtgenoot. Met een vreemde blik op zijn gezicht komt hij aanlopen, ik kijk hem aan trek mijn "wat moet je nou?" wenkbrauwen omhoog. Na dik 30 jaar samen, zijn wij een meester in de non-verbale communicatie geworden. Ik vertel hem met een hoofdknik dat hij die auto open moet doen met dat knopje op de sleutel. Hij schud met zijn hoofd. Huh, wat moet die man nou? Heeft ie nou opeens gesproken woorden nodig? Als hij de verbale afstand heeft bereikt zegt hij: 'Maris, je staat bij de verkeerde auto'. Ik kijk en slaak een gil. Ik sta inderdaad naast een hele verkeerde auto, een dikke BMW nog wel, die veel groter is dan onze Pierre. Onze vriend staat twee parkeerplekken verder. We hebben er lol om maar ondertussen vraag ik me af wat er hier mis gaat.
Een paar dagen geleden laten we na een gezellige dag samen, onze vrienden uit. Zij vraagt waar Pierre staat en ik wijs hem aan. Ze bewonderd onze Pierre en vind hem mooi. Arjan rolt met zijn ogen en roept 'Maris!! Dat is hem niet!!' Neeee! niet weer! Als ik Pierre gevonden heb staat hij me verwijtend aan te kijken met die koplampen van hem. Ik word hartelijk uitgelachen door de rest.
Dit is niet goed, ik moet er iets aan gaan doen. Terug naar de vraag wat er hier in godsnaam mis gaat. Ten eerste is hij zwart. En bijna alle fucking auto's zijn zwart. Onze andere vrienden waren laatst verbaast dat we geen mooi kleurtje hadden genomen want zo'n saaie zwarte past toch niet bij ons. En daar hebben ze een punt. Hij onderscheid zich niet van de anderen waardoor ik hem niet herken. Dat is dus zijn schuld. Maar ik heb ook een gebrek. Ik herken geen auto's, ik heb ook niks met merk-tekens. Zo gebeurt het ook regelmatig dat ik vrienden en bekenden zwaar negeer als ik ze op de weg tegenkom. Ik scan blijkbaar op kleur en bijzondere eigenschappen. Bij die BMW zag ik met een snelle blik net zo'n scherm voorin als bij onze bolide, dat was dus mijn herkenningspunt. Maar daar kan ik dus ook niet op vertrouwen. Ik moet gaan zoeken naar iets wat anderen niet hebben en ik denk dat ik de oplossing heb. Ik ga iets voor hem maken. Een ketting of een haakseltje of zo die ik aan zijn spiegel hang. Dan kan ik me ergens op richten en hoef ik niet als een debiel op die sleutelknop te drukken om te zien welke autolichten aangaan.
Tips zijn welkom.
Dan wil ik nog even een aantal kwesties van geheel andere aard aansnijden.
Wat is er met de wattenstaafjes gebeurd? Ik ben nu bij drie supermarkten geweest. Geen wattenstaafjes. Nergens! Je zou denken dat er niet goed word bijgevuld. Maar ik ben ondertussen meerdere keren bij diezelfde supers geweest. Hoe dan? Is iedereen massaal wattenstaafjes aan het hamsteren? In het geheim dan, want ik hoor niemand over dit mysterieuze verschijnsel.
Tips kunt u achterlaten in de comments. Mag ook anoniem.
Dan het volgende; In de zomerperiode komen altijd de nieuwe boeken van mijn favoriete schrijvers uit. Nu is dat een fijne periode want moederdag en jarig, dus dan kan ik lekker inslaan. Nu hebben de uitgevers bedacht dat er op werkelijk alle boeken een sticker moet die vertelt dat het een nieuw boek betreft. Ik heb dat persoonlijk niet nodig want ik hou de nieuwe titels goed in de gaten maar ik heb het de laatste tijd oogluikend geaccepteerd want die stickers kan je er zelf best even afkrabben als je niet meer hoeft te weten dat het boek nieuw is. Maar nu gaat het mis. Op "De nieuwe Karin Slaughter" zit een nep sticker. Het lijkt op een sticker maar is het niet. Het is gewoon in de kaft gedrukt. Waarom? Het maakt mij gek want ik ga daar over nadenken. Ik vraag me dan af of mensen niet enorm in de war raken als over een tijdje het volgende nieuwe boek verschijnt en zoals altijd in de winkels, daarnaast ook de vorige edities liggen? Dan krijg je dus het fenomeen dat er tussen al die "nieuwe" boeken maar eén echt nieuw boek ligt. En hoe zit het dan met de echte stickers? Zouden ze die er allemaal afkrabben?
Antwoorden mogen worden ingediend.
Als laatste wil ik je even waarschuwen. Jongste tulp vermaakte zich afgelopen week met mijn decolleté, wat ik van plan was in de supermarkt? Ik heb een push up aangetrokken en het lift de boel tot een behoorlijk bosje hout. Mijn huisgenoten zijn te spreken over de resultaten. De volgende dag ging ik met mijn push up aan bij mijn client op huis-bezoek. Keurig bedekt trouwens. We zitten te praten en opeens roept ze uit: 'Wat heb jij grote tieten gekregen!' Ik vertel haar over mijn ondergoed en zij wil weten waar ik het wonder vandaan heb. Goed gesprek, ik heb het maar niet gerapporteerd. Dus... mocht je opeens schrikken van mijn voorgevel dan ken je nu mijn geheim.
Vragen over het mirakel mogen worden gemaild.
Reactie plaatsen
Reacties
Reactie met mijn mobiel lukte 2 x niet. Ik kon er gewoon niet van slapen.
Ooit had mijn vader een nieuwe auto gekocht. Ik had echt professionele hulp nodig om de verschillen te ontdekken. Fucking auto's? Heb je die ook al ;-). Wat een rare tijd leven we toch ;-)
Het fascineerde mij ook van die nepstickers op boeken. Dat fenomeen is geïnspireerd op CDsingles denk ik.
Ik vind het fijn voor je dat je nog mensen vind voor een goed gesprek ;-).