Almere- Hannover

Omdat Pierre hard aan het werk moet verwennen wij hem nog even met een scrub en een fijn waxje in de auto-hamam. We geven hem flink te drinken and off we go!

Ik zet mijn nieuwe planga op en installeer mezelf met mijn eigenste kleffe broodjes voor onderweg, (lees: witte kadetjes met vers gebakken omelet die het beste zijn als ze zijn afgekoeld en lekker klef zijn geworden) drop, overig snaaiwerk en mijn hakerij. We kunnen lekker door rijden op deze Maandagochtend en bereiken al snel die Deutsche autobahn.                                                          Op de radio maakt Giel Beelen plaats voor Duits gebabbel. Alles is “super geil” en er wordt een dubieuze DJ aangekondigd;   Bennie Powerdick. Althans, dat is wat wij verstaan…

We zijn ondertussen toe aan een plaspauze en halen een koffie en hot chocolate die we bij gebrek aan bankjes op het trapje nuttigen. Er loopt een setje langs ons heen het trapje op en bij het tweede trapje gaat de vrouwelijke helft recht op d’r giegel. Ze roept dat alles oké is en krabbelt weer overeind. ‘Jouw schuld’ zegt mijn lief. Als ik vraag wat ik er in godsnaam mee te maken heb legt hij uit dat ik haar de weg heb versperd door op dat trapje te zitten. Oké, nou sorry dan.

Die chocolademelk is niet te zuipen maar er is een struik die er vast van zal genieten. Pierre wacht geduldig en we rijden verder. We genieten van de supergeile muziek en rijden Hannover in. Onze navigatie meneer zegt dat we een milieu zone inrijden en dan gaat er een lampje branden. Shit, Ik ben die groene sticker vergeten te kopen! We rijden nu dus illegaal de zone in. Het is druk in Hannover maar we vinden al snel ons hotel dat midden in het centrum ligt. Het is wat onduidelijk waar we moeten parkeren en omdat ik drie woorden Duits spreek gaat Arjan het even vragen bij de receptie. Hij komt terug met een sleutel en aanwijzingen. Het blijkt dat we met Pierre en al in een lift moeten! Doodeng vind ik dat! Maar we overleven en komen veilig in de kelder aan. Met die sleutel moeten we een deur open maken die ons naar een nieuwe lift brengt en ons vervolgens weer bij de receptie aflevert. We checken in en moeten van alles invullen en onze Corona-check-app wordt serieus bekeken en genoteerd. We vragen waar we de groene milieu sticker kunnen kopen. Bij een pand waar “tuf” op staat, is het antwoord. Eerst maar eens naar de kamer. Die gaat open met een volgende sleutel en heeft een interieur uit de vorige eeuw. Maar hé, we hebben een bed en een douche.

Als we de meisjes hebben geappt gaan we de stad in, op zoek naar iets met “tuf”. We zien nieuwe stad en oude stad. Mooie panden en lelijke. En bedelaars, heel veel zelfs. En mensen die rijkelijk hun portemonnees trekken en het opgehouden bekertje vullen. Veel zwervers ook, met drank en drugs en volle boodschappenkarretjes. We wurmen ons door een hele groep heen en we voelen ons bekeken . Dat voelt niet lekker. Snel doorlopen.

Dan krijg ik een hartverlamming, van een dikke onweer knal. Dat is hier in Hannover dus ook gearriveerd. De hemel breekt open en we schuilen onder een afdakje. Als het droog wordt en de zon zich weer laat zien vervolgen we onze citytrip. Winkels, veel fastfood tenten en opeens lopen we in de pc hoofdt van Hannover. Fancy tentjes en dure kleding. Maar al wat wij zien, geen tuf. We googelen en lezen dat we de inmiddels fel begeerde sticker ook bij een tankstation kunnen kopen. Morgen dan maar. Ondertussen zijn we hard toe aan drank en voedsel en we installeren ons in een oer-Duitse tent. Geen mojito op de kaart maar wel een overheerlijke prosecco, mijn lief geniet van zijn biertje. We eten lekker en hebben geen toetjes-ruimte meer. We zijn moe en besluiten ons lekker op de hotelkamer te installeren met koffie en thee. We hebben geen waterkoker op de kamer dus we gaan naar de afdeling waar we morgen gaan ontbijten maar nergens koffie en thee. We vragen het bij de receptie. De receptie mevrouw gaat vervolgens voor ons een bakkie zetten en vraagt of we nu willen betalen of bij het uitchecken. Nou ja zeg!

We krijgen een app van onze meisjes, die vieren hun eigen feestje in de bios, zo heerlijk om te zien dat ze zo goed voor elkaar zorgen. Op de laptop kijken we naar het nieuws en naar de slimste mens en daarna tik ik nog even mijn opstel. Ik zet hem dit keer meteen in de blog, moeten jullie alleen even op de link klikken. Morgen op naar Berlijn. En een groene sticker…