Berlijn - Rostock - Lolland

In alle vroegte staan we op. We moeten op tijd bij de veerboot zijn en dat kost ongeveer 3 uur. We hebben er 4 uur voor uitgetrokken voor je weet maar nooit. Als ik ga douchen en inpakken gaat Arjan ondertussen verse broodjes halen bij de bakker in de stationshal. Die hadden we gisteren al gespot. We checken uit en begroeten Pierre die we twee dagen aan zijn lot hebben overgelaten in een Oost-Duitse garage. Na drie rondjes garage, (want waar is de uitgang?) rijden we Berlijn in. Het duurt nog even voor we er überhaupt uit zijn, deze stad is zo mega groot. Maar dan komt de snelweg in zicht. Shit, werk aan de weg, we mogen maar 60 km.pu. Het lijkt eindig lang te duren maar na 40 km. kunnen we eindelijk weer door. Dit gebeuren herhaalt zich meerdere keren maar de navigatie schijnt dit al berekend te hebben want we verliezen wonderwel geen tijd. Als we in Rostock aankomen vraag ik me af of ik met die zwaar bevochten ferry-bevestiging gewoon in kan checken. Ik ga het voor de zekerheid maar even in het gebouwtje vragen. De man die mij helpt scant de mail en verwijst me door naar de incheckpoortjes. We wachten in de rij en vragen ons af of we eigenlijk wel met een ID naar binnen mogen. Hoort Denemarken wel bij de EU? Stel je voor dat ze ons er niet in laten. Weer lekker op tijd uitgezocht Maris, pfff. We houden onze ID's gereed en wachten gespannen af. De vrouw bij het loket scant eveneens de mail en taalt niet om een identificatie. Oké, appeltje eitje dus.

Wederom staan we in een lange rij om de boot op te gaan en zien de veerboot aan komen varen. Niet veel langer daarna staat onze Pierre aan dek en kunnen wij naar boven. We willen eerst gaan lunchen en kiezen vandaag voor een vette bek. Na het eten gaan we naar buiten. Het is heerlijk! Ik had een jasje meegenomen maar die blijkt niet nodig. We besluiten lekker buiten te blijven zitten. De rit duurt bijna twee uur maar die vliegen voorbij. We zien Gedser al naderen.

We zijn vlot van de boot af en hebben nog 20 minuutjes te rijden. Ik heb in Idestrup een zomerhuisje geboekt via AirBnB en als we aankomen op ons adres blijkt het op een chaletpark te staan. Maar chalets zijn het bij lange na niet, er staan de prachtigste huizen op dit terrein. Wij stoppen bij nummer 16. Dit huis ziet er wel verweerd uit. En ik herken het niet van de foto. oh oh. We lopen er omheen en zoeken naar de sleutel waarvoor Charlotte mij de aanwijzingen heeft gegeven. Maar niks. Het huis is wel zwart net als op de foto... Ik log in op mijn account. Heul ander huis man! Ik check de mail, ja, toch echt nummer 16. Dan komt de buurman naar buiten. Ik vraag hem of we goed zitten. Hij kijkt naar mijn mail. Het adres klopt zegt hij en hij weet het verder ook niet. Ik ga Charlotte maar eens contacten en ondertussen vrees ik grote vrezen, zal dit de eerste keer zijn dat we worden bedot op AirBnB? Als ik de chats met Charlotte bekijk zien we dat zij heeft aangegeven dat we op nummer 6 moeten zijn. En adem uit...

Een paar huizen terug vinden we nummer 6 met het huis van de foto. En jonghu, het is nog veel beter dan op de foto! Wat een heerlijk huis zeg. Met 3 zitjes buiten en een enorm stuk tuin. Binnen is het gezellig en brandschoon. En om het paradijsje compleet te maken , het strand op nog geen 150 meter lopen. Charlotte heeft een vriendelijk berichtje voor ons achter gelaten.

En... we kunnen eindelijk zelf een bakkie zetten, want een waterkoker. Ik zie in het boekje dat er veel leuks en moois te bekijken valt op de drie eilanden die tegen elkaar aan liggen. Falster, Lolland en Møn. We blijven hier een paar dagen, dus dat komt wel goed. Daarna doen we boodschappen bij de Lidl. Vanavond doen we een simpele uitsmijter. Bij thuiskomst video-bellen we met de meiden. Het gaat goed thuis, Ze rooien het prima samen. Heel fijn om te horen. En ik, die zo graag even weg wilde, mis ze ontzettend! Ik zeg bij alles, dit is wat voor Isa, Oh, dat vind Julia lekker, Hé hier wil Kiki zelfs slapen. 

We lopen naar het strand. Padje aflopen en hup daar is de zee. nog geen 3 minuten! Er ligt veel zeewier aan de kust en het strand is zo goed als leeg. De duinen staan vol met wilde bloemen. Ik maak er foto's van zodat ik ze kan gaan tekenen. We genieten van de stilte met alleen het geluid van de golven.

Na het eten gaan we in de chill modus. We kunnen Netflixen en Chrome-casten dus Arjan kan lekker zijn cluppie kijken terwijl ik mijn stukkie typ.

Ik groet u vanuit dit fijne Deense paradijsje.