Het wordt hier pikkedonker als de nacht valt. En stil. Ik ben zelfs een beetje huiverig om het slaapkamer raam open te laten. Nergens voor nodig natuurlijk want de Denen zijn een vreedzaam volk en goed van vertrouwen. Dat zie je overal. Spullen worden achtergelaten bij het even weglopen, winkels stallen hun waar buiten het zicht en ook hier zie je dat er van alles buiten staat in afwezigheid van de bewoners. Dat is een geruststellende gedachte. Ik mijmer daarover en bedenk me wat een ontzettend wantrouwig volk wij Nederlanders zijn geworden. "Iemand" zal het er wel naar gemaakt hebben, maar toch. Er word hier zonder morren afstand gehouden waardoor er geen mondkapjes nodig zijn. Als ik glimlach naar een voorbij lopende vrouw krijg ik een grote lach terug in plaats van de blik; 'Mot ik jou ergens van kennen?' Het kan ook aan mijn vakantiestemming liggen hoor, maar het viel me op.
Het was vanmorgen heerlijk om zonder haasten op te staan, lekker eerst een bakkie in het ochtendzonnetje en op ons gemakkie bekijken wat we gaan doen vandaag. We besluiten naar Maribo te rijden, dat is een stad die hoort bij Lolland en even verderop staan de dodekalitten, dat schijnt een indrukwekkend kunstwerk te zijn waar ik zo meer over zal vertellen.
Eerst moet ik nog even vermelden dat ik een app kreeg van Flip. Dat is al bijzonder op zich maar hij stuurde waarachtig een fantastische selfie met de ontroerende boodschap; " Qa "
Wat een giller!
Na ons ontbijtje vertrekken we dus naar Maribo. Het boekje vertelt dat het een levendig stadje is met veel retail. Oké, laat me je vertellen, voor de retail hoef je niet naar deze eilanden. Dat is natuurlijk niet erg want wij komen voor de rust, de liefelijke dorpjes met hun huisjes en al het natuurschoon maar mocht je verwachtingen hebben, dan weet je het vast. Ik had wel verwachtingen jegens de kunst. Er was me belooft dat ik die volop zou vinden, maar tot nu toe nog niet veel succes. De plaatselijke en pittoreske kerk heeft een ruim opgezet kerkhof waar een mooie sereniteit van uit gaat. We wandelen wat rond, drinken een bakkie op een van de twee terrassen die Maribo rijk is en besluiten dan verder te gaan naar de dodekalitten.
Dit is een kunstwerk van 12 granieten stenen van 7/9 meter hoog waar hoofden uit zijn gehouwt. zeg je dat zo? Ze staan bij de zee in een cirkel. Tussen de hoofden in zijn zit-stenen geplaatst waar muziek uitkomt. Bijzondere muziek die door een computer is gecomponeerd die vervolgens data heeft gebruikt dat afkomstig is van zonsopkomst en zonsondergang en de verschillende seizoenen.
Maar voordat we dit mogen beleven moeten we eerst nog even een boswandeling en een soort van bedevaart afleggen om er te komen. Mijn vriend Paul de fysiotherapeut zal trots op me zijn als hij mijn stappenteller ziet. Als we uit het bos komen lopen we een pad af tussen de graanvelden in. Wat een saai en lang pad lijkt verrast me toch want Ik zie daar van alles groeien en bloeien en stop regelmatig om het even vast te leggen.
Als we bij de stenen aankomen horen we de klanken al. We nemen plaats op een zitsteen en zijn even stil. Het is inderdaad een bijzondere ervaring. Die muziek is eng en mooi tegelijk. Dat geld ook voor de stenen. Het was de wandeling waard.
Ondertussen zijn we aardig uitgehongerd en na de terugweg-wandeling besluiten we eens in Nyborg te gaan kijken, dat is op de route naar huis. Op het marktplein is het helemaal gezellig. Er speelt een bigband en de terrassen zitten vol. Wij nemen ook plaats en bestellen een hapje en een drankje. We genieten van de muziek. Ook lopen we nog even de winkelstraat in maar hier zijn we ook vlug klaar. We gaan lekker naar huis. Tot morgen x
Reactie plaatsen
Reacties