Toen ik vanmorgen wakker werd en mijn benen bewoog werd ik pas echt wakker. Arjan werd op zijn beurt wakker van mijn schreeuw. Ze voelden alsof ik vandaag geen stap zou kunnen verzetten. Maar eenmaal op gang viel het best mee. Vooral spierpijn in mijn bovenbenen die ik vooral voel bij trapjes en sommige bewegingen. Gewoon blijven bewegen. Al werd dat wel wat lastig vandaag...
Deze dag speelde zich letterlijk "on the road" af. We hebben ons rustig aan klaar gemaakt en even een doekje door het huis gehaald om vervolgens van het eiland te vertrekken. We hadden nog een uur over voordat de veerboot zou vertrekken dus hebben we wat sightseeing gedaan in Rødby vanwaar wij op het veer naar Puttgarden afreizen. Op wat huisjes na viel er niet veel te sightsee-en dus wachten maar. Als het tijd is gaat het inchecken lekker vlot. De overtocht duurt deze keer maar 40 min. We gaan op het dek zitten want het is prima weer. Als we van de boot komen hoeven we niet zo heel lang te rijden naar Bremen. 2,5 uur en dan vinden we ons hotel midden in het centrum. Dan een fijn restaurant op zoeken om onze laatste avond gezellig af te sluiten. Morgen gaan we Bremen in voordat we naar huis rijden.
Ik stel onze navigatie vriend in en die vertelt dat we er in plaats van 2,5 nu 3,5 uur over gaan doen. Hoezo? Was ist los? Daar komen we al schnell achter als we de radio aanzetten. Stau! Overal Stau! (Dat is file) hè getverdemme. Dat wordt dus half 6 in plaats van half 5. Nou ja, nog geen man over boord. We komen van de ene in de andere Stau en de tijd kruipt voorbij. Dan moet ik plassen en eten. Bij het wegrestaurant ligt alleen maar vette meuk en vieze broodjes. Daar heb ik geen zin in. Ik bedenk me dat ik nog knäckebröd en cheddar achterin heb liggen. Maar geen mes… Ik vind tussen mijn gereedschappen oa. Haaknaalden, tekenpennen en mijn wol-schaartje. En laat dat laatste nou geweldig geschikt zijn voor het snijden van cheddar. Ik geniet van mijn bröodjes en kan weer even door. Ik schiet onderweg maar wat Stau foto’s want veel meer gaan we niet zien vandaag. Er komt geen eind aan die files. Half 6 gaat hem ook niet meer worden. 7 uur geeft ie nu aan. De eikel! Mijn chauffeur zet digitaal radio 1 maar even aan om te horen wat zijn club aan het doen is. Ondertussen vreten we ons misselijk aan de dropjes. Als ons scherm opeens half 8 gaat aangeven ga ik bijna schreeuwen tegen dat ding maar even later gaat er weer een half uur af. Zeker ergens iets opgelost. En dan, na een heel lang uur of was het 1,5 uur?, kan mijn driver het gaspedaal weer intrappen.
We komen rond 7 uur aan en parkeren in de aangegeven parkeergarage. Die hoort alleen bij het buurhotel. We weten niet hoe we eruit komen. Uiteindelijk besluiten we maar naar de lobby van de buurman te gaan. Het is raar om daar met je koffers binnen te komen en weer uit te lopen. We worden er giegelig van. een paar meter verder is ons eigen hotel en we vragen daar hoe we weer in de garage komen. 'Gewoon door het andere hotel heen' zegt de receptioniste. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Later stellen andere gasten de zelfde vraag, we zijn blijkbaar niet de enigen die het wat gekkig vinden.
Ons hotel blijkt supersonisch. We krijgen beiden een sleutelkaart waar we alles mee moeten activeren, van lift tot deuren en natuurlijk de kamer. Op de kamer, die er heel leuk uitziet, met de straatmuzikanten van Bremen (Ezel, hond, poes en kip) boven ons bed, hebben ze geen gewone lichtknopjes. Nee, dat gaat met digitale paneeltjes. We drukken op die dingen maar er gebeurd niets. We moeten nodig plassen maar het is aardedonker in de badkamer/toilet. Dus we gebruiken maar even onze telefoon zaklamp.Het moet niet gekker worden, zit je met al die technologie, moet je piesen met een zaklamp. Het zal vast iets simpels zijn dat we over het hoofd zien, is altijd zo. het kost ons 10 minuten om het kastje waar je inderdaad heel simpel je sleutelkaart in steekt, te vinden. Et voilà, er was licht. En nu het grootste nieuws; Er staat een koffiezet apparaat! Geen thee, da's wel weer teleurstellend, maar je kan niet alles hebben.
En dan nu eten. Het is inmiddels bijna 8 uur en we rammelen. We lopen ons straatje uit en staan dan midden in het centrum van Bremen en wat is het mooi! En gezellig met volle terrassen.We ontdekken dat in het oude Ratsgebau een oude wijkelder zit waar een restaurant van is gemaakt. Wat een bijzondere plek. Daar gaan we eten. Het ziet er prachtig uit en we eten heerlijk.
Het is een zwoele zomeravond en we besluiten om na het eten nog even door het centrum te lopen. We ontdekken het ene na het andere steegje en straatje en allemaal plaatjes om te zien. Lekker om even te lopen na al dat gezit van vandaag. Als we weer een ander steegje inlopen zien we opeens het logo van ons hotel. krijg nou wat, de achteringang. En we kunnen er in. De receptionist kijkt ons vragend aan en we stellen hem gerust dat we gasten zijn.
Ik heb al een paar winkeltjes gespot die morgen nader geïnspecteerd dienen te worden.
En zo hebben we toch de avond goed kunnen afsluiten. Als we vast onder het donzendekje kruipen, Arjan naar sport kijkt op zijn telefoon en ik mijn opstel typ zingt Elvis op de achtergrond een deuntje voor ons. Er komt een berichtje binnen van Air BnB. Charlotte heeft een recensie achtergelaten, ik moet er ook een achterlaten om hem te kunnen lezen. En zo nieuwsgierig ben ik wel. Morgen Bremen bij daglicht en dan op naar de meisjes.
Reactie plaatsen
Reacties