Hastings

Dinsdag 1 Augustus

We zijn vroeg wakker. Héel vroeg voor ons doen. 7 uur is het en als ik naar buiten kijk zie ik de zon! Dat geeft de burger moed. Ik installeer me met een kop thee op de bank en kijk naar buiten. Er lopen mensen te joggen of hun hond uit te laten. Het is nog rustig aan het strand maar de golven gaan nog steeds flink tekeer. Ze spatten hoog op en ik geniet van het schouwspel. Ik zet de tv aan en kijk het weerbericht, de dame belooft dat het droog blijft vandaag! De Nederlandse dames gaan zo voetballen, gezellig, zo'n wedstrijd om bij wakker te worden. We ontbijten voor de tv met toast en cheddar en we juichen 7 keer voor onze helden. Na de wedstrijd ga ik douchen. Het is nogal een schouwspel want de badkamer bestaat namelijk uit spiegels en zelfs onder de douche sta ik naar mezelf te koekeloeren. Hoeft niet, echt niet.

Als ik klaar ben en mijn haar wil gaan föhnen loop ik tegen een probleem aan. Mijn föhn past niet in de tussenstuk-stekkerdoosjes die we hebben meegenomen. (Engeland heeft namelijk heel andere stekkers dan wij, met drie uitsteeksels ipv twee.) Ik ga op zoek naar een föhn en vind een doos. Leeg. ik loop ondertussen scheldend rond want mijn haar pluist alle kanten op als ik het gewoon laat opdrogen, dus het is van levensbelang dat ik een föhn ga vinden. Alle hoekjes en laatjes pluizen we uit totdat Arjan er een vind in zijn nachtkastje. Logisch... Maar gelukkig. Met mijn krulborstel hetzelfde gelazer (daar doe ik de overgebleven pluis mee weg borstelen) die hebben ze niet in de nachtkastjes liggen dus ik gooi mijn haar maar omhoog vandaag. En nu weet je meteen waarom je mij nooit in een tent op de camping zal vinden.

We gaan op pad. De wolken doen nog wat dreigend maar het trekt steeds verder open. Ik wil even dichtbij die woeste golven zijn dus moeten we naar de overkant. Dat doen we door onder de weg door te lopen via de subway. Gisteren dacht ik nog dat daar een metro was maar het betekent gewoon "ondergronds'. Het is een prachtig gezicht, die zee en die lucht. Nu kan ik ook even ons appartement goed op de foto zetten. De huizen aan de boulevard zijn prachtig om te zien zo van de overkant. Dan lopen we over het strand richting de haven. Daar is het inmiddels lekker druk. Er zijn speeltuinen en een paar kermisattracties. We kijken naar een achtbaan waar gammele karretjes met mensen vanaf razen. Die zijn niet lekker joh, daar ga je toch je leven niet aan wagen?! We komen bij oude scheepsschuurtjes en scheepjes daarachter. We beginnen te beseffen dat het een soort openluchtmuseum is. Oude houten viskramen die bewaard zijn gebleven met foto's van de mensen die hier werkzaam zijn geweest. Stuk voor stuk zeebonken. Mooie verweerde koppen die hun leven hebben gesleten met vissen op zee. Maar er zijn ook een paar boothuisjes die nog in gebruik zijn net zoals enkele boten. Die staan er gewoon tussen. We lopen tegen een klein museum aan waar we even naar binnen wippen en mooie verhalen lezen.

Daarna lopen we zo het oude centrum in waar we de mooiste oude pandjes zien en leuke winkeltjes vol met oude meuk en nieuwe meuk. Ik ben er dol op! We drentelen door de stad en als we een gezellig winkelstraatje tegenkomen gaan we bij een oude pub op het kleine terras zitten. We wachten tot er iemand onze bestelling komt opnemen en we ruilen van stoel omdat ik graag elke zonnestraal wil vangen en Arjan die juist moet ontwijken. De Engelse dame naast ons moet er om lachen en we zijn het eens dat je alle zon die kan krijgen meteen moet pakken. Ik heb al gezien dat ze hier ook bekend zijn met de Pornstar Martini, is dat even boffen. We hebben al lang en breed uitgezocht wat we willen hebben maar het duurt en het duurt maar er komt niemand. Dan leest Arjan dat je binnen aan de bar moet bestellen. Als we nou eens beter zouden lezen... En dan komt ons lekkers, het zonnetje schijnt vrolijk en we genieten. Bewust van het feit dat we dit maar mooi kunnen doen samen. Zelfs die klodder soep die ik op mijn been knoei kan de pret niet drukken.

We gaan verder en komen weer dichtbij huis uit. We gaan even naar boven voor een sanitaire stop en een kop thee. Na een uurtje nemen we het nieuwere deel van de stad onder handen. Een hele shopping mall, Primark en alle bekende ketens bevinden zich hier. En dan spot mijn man iets. Bubble thee!! Ik was al bijna aan mijn afkickproces begonnen maar kan nu toch een theetje scoren. En hij is heerlijk, ik durf zelfs te zeggen dat hij mijn favoriet van BOBA (is de beste in Almere) evenaart. Ik zit me nu te bedenken dat ik mijn verkering misschien wel kan overhalen om morgen voor vertrek naar Brighton nog even langs te rijden en eentje mee te nemen voor onderweg.

Ik zie opeens een fantastische roze regenjas maar hij is behoorlijk aan de prijs. Toch denk ik dat dat ding nog wel eens pas zou kunnen komen de komende dagen en daarna natuurlijk voor als ik met mijn teckel de regen in moet. Heb hem niet gekocht. Verkering vind dat ik bij de ANWB of de plaatselijke sportwinkel of Wibra voor zijn part, ook zo'n ding kan scoren. Die snapt er dus niks van want die hebben weliswaar hele praktische maar lang niet zo'n kek exemplaar als deze. Ik ga spijt krijgen. Hij ook.

Wat gaan we doen met eten? Zullen we dat ene restaurant doen? Of die andere? We kunnen ook bij de Thai wat halen zegt mijn lief. Hij heeft in dat aparte overdekte straatje een take away gezien. Ik bedenk me dat wij in ons appartement eigenlijk de beste tafel met het beste uitzicht hebben en ik vind het een goed plan. Als we daar aankomen gaat net de hele boel op slot. Rolluiken worden neergehaald en een mevrouw zegt dat we weg moeten. Maar als we toch stiekem doorlopen zien we de deur van de Thai nog open staan. Ze hebben al opgeruimd maar als wij vragen of ze echt dicht zijn zegt hij dat ze nog wat over hebben. Hij wijst op een curry met rundvlees en op een ander gerecht. Wij vinden het helemaal top en hij gaat het voor ons warm maken en inpakken. We mogen in de hal wachten. Arjan neemt plaats op de stoeltjes aan de muur. Ik proest het uit want het beeld van die eenzame verlaten man in zijn eentje op die stoeltjes is te grappig om te zien. Ik ga maar even naast hem zitten en al snel wordt onze maaltijd gebracht. We snellen naar huis en zitten heerlijk te eten. We kijken met plezier naar alle mensen die voorbij komen met op de achtergrond die prachtige zee. 

Morgen reizen we weer verder. De mevrouw van Brighton heeft aangegeven dat we niet dichtbij kunnen parkeren. Iets verder weg kan wel maar dat kost heel veel geld. Ze adviseert om buiten de stad gratis te parkeren en dan een taxi te nemen. Euh... Ik vind dat, ja, wat vind ik daar eigenlijk van. Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik er een tikkie onrustig van word. Arjan maakt zich niet zo druk 'We zien wel' zegt hij. Oké dan, we zien wel. En jullie horen het wel...