Brighton

Donderdag 3 Augustus 2023

Ik heb vandaag zoveel foto's gemaakt dat ik dit keer even georganiseerd te werk ben gegaan. Waar ik altijd eerst mijn tekst schrijf en de foto's bijzaak zijn vertel ik vandaag aan de hand van de foto's wat wij allemaal zijn tegengekomen vandaag. Het was een dag vol vertier, geschiedenis van de stad en veel moois.

Ik begin bij het begin. Het openen van de gordijnen en de zon zien. Een heerlijk begin dus! Want ook al maken wij heus wel iets van onze dag als het regent, de zon maakt het toch echt wel gezelliger en vrolijker.

We ontbijten met toast en cheddar zoals het een goede Engelse toeris betaamd. Dan lopen we even door onze pui naar buiten het kleine achtertuintje in. Van voren ziet het pand er prachtig uit maar deze achterkant zou wel een opfluffertje kunnen gebruiken. Na een fijne douche gaan we op pad. Straatje uit, hoek om en hup, we staan op de pier. Daar heb ik dat hele appartement op uit gezocht natuurlijk. Alles lekker dichtbij en op loopafstand. 

De pier is een mooie. Lang ook. Met veel om te zien en van te genieten. geloof me, ik heb nog lang niet alle foto's geplaatst die ik heb gemaakt. Met de gekleurde teksten vertel ik tussen het vertier door ook wat leuke en spannende wetenswaardigheden over de bijzondere bouwwerken. De Engelsen hebben hun portie drama ook wel gehad en laat ik daar nou gek op zijn. 

Zoals ik gisteren al benoemde Wees Gerrit (broer van mijn vriendje) ons op de live webcam op de pier. We hebben afgesproken dat wij op zoek gaan naar dat ding en dan even naar Zwolle gaan zwaaien. Het moet ergens ter hoogte van het Queens hotel zijn. Als wij daar aankomen appt Arjan met broer. Hij zit klaar om ons te spotten. Maar waar is die verrekte webcam? Gerrit stuurt een foto van zijn beeld en ik spot daarop een witte parasol, een ingeklapte parasol en een houten hekje. We turen over de pier en daarbeneden. Geen houten hekje. Ik ga lopen met dat beeld in mijn hoofd en loop en zoek en ben helemaal op dreef. En dan zie ik het hekje. En de parasol. En ook de ingeklapte, Yes, gevonden! Maar waar is Arjan? Die staat volgens mij nog steeds bij dat hotel. Ik blijf staan waar ik sta want als het goed is moet Gerrit mij nu kunnen zien. Mijn telefoon gaat. Arjan. Hij vraagt waar ik in hemelsnaam ben gebleven en zegt dat Gerrit mij kan zien. Nu moet hij mij nog vinden. Ik zoek ondertussen naar de webcam en vind twee inimini camera's, die waren me anders nooit opgevallen. Arjan is onderweg en belt me nog een keer omdat hij me niet ziet. Ik zie hem wel en wapper even met mijn armen en daar is hij dan. Samen zwaaien we naar Zwolle en Gerrit schiet een foto van het beeld dat hij ziet. Dit is toch te grappig!

Vertier. Ik heb het woord al een aantal keer genoemd. Ik vind het helemaal passen bij onze activiteiten. "Vertier op de Pier", rijmt ook lekker. We duiken een fotohuisje in en maken gezellige vakantiekiekjes, ik geniet van de kleurrijke carrousel met mooie paardjes en wil er eigenlijk wel een rondje op maken. Het zou alleen wat belachelijk staan tussen alle kindjes, dat doe ik mijn man maar niet aan. We bewonderen de mooie kunst die we in verschillende pier-winkeltjes-galerie-en tegenkomen en ik laat een táatóo zetten. Een oefenexemplaar want ik wilde wel eens weten hoe dat staat. Die tekst vond ik wel gepast , die matched helemaal bij mijn gemoed van vandaag.

En dan vinden we het wel even tijd voor een natje en een droogje. We kiezen een van de gezellige terrassen uit en nemen plaats in het heerlijke zonnetje. We hebben uitzicht op de Brighton Pier waar we hierna naar toe gaan. De zee is prachtig en kalm. Houden zo! roepen we naar het water, want morgen...

Die Engelse pieren zijn wel hysterisch hoor, maar ook zo leuk. Grote kermisattracties waar je ver vandaan wil blijven (lees: verroest en gammel) en sjofele winkeltjes. En vooral die bomvolle speelhal. Daar hebben ze van die toestellen met muntjes die je moet schuiven. Dat vind ik zó leuk! Heb er zelfs een spelletje van op mijn telefoon gehad. Je mikt je muntje daar waar het lekker vol is zodat hij de rest naar voren schuift en dan geeft het echt een kick als er dan zo'n berg muntjes in je bakje valt. We wisselen 5 pond in voor muntjes en als Arjan denkt dat ik het bakje met de muntjes erin vast heb laat hij hem los. Alle muntjes vallen over het tapijt (want natuurlijk ligt er tapijt in een gokhal waar duizenden mensen per dag overheen banjeren) en tussen alle voeten raapt hij en maak ik een leuke foto. En dan gaan we los. We hebben dikke schik, vooral als je muntjes op zijn en er dan toch weer een paar in je bakje vallen. Het houdt ons een half uur zoet. We winnen een hoop groene tickets die je in kan ruilen voor een speelgoedje. Als onze muntjes op zijn besluiten we dat we onze tickets aan een kindje gaan geven. En dan zien we een leuk klein meisje een beetje treurig in de inwissel-rij zitten en tegelijkertijd kiezen we voor haar en geven we de tickets. Het kind gilt het uit en ook mama gilt van enthousiasme. Het meisje laat de gekregen tickets aan haar tante zien en ook die gilt. Nou zeg, hebben wij vandaag toch in iedergeval drie mensen blij gemaakt, daar wordt je zelf ook blij van! Met een paar overgebleven penny's probeert Arjan nog een teckelknuffel in roze tutu voor me te winnen maar dat is helaas (of gelukkig) niet gelukt.

We lopen langs de andere kant van de pier terug en gaan nog even op de foto in onze zwemkleding. En dan gaan we richting stad want we hebben nog het een en ander op het programma staan. Er moeten nog cadeautjes voor de meisjes en wat boodschappen voor thuis. Waaronder een paar stukken cheddar ;-)

Aankomend weekend is de Pride in Brighton. Je kan er niet omheen want alles is regenboog versierd. Er komen kleurrijke mensen en setjes voorbij en wegen worden al afgezet. Het zorgt voor een vrolijke vipe in de stad.

En dan loop je opeens tegen dit paleisachtige paviljoen aan. Midden in de stad. We wisten niet van het bestaan en werden blij verrast door dit bijzondere bouwwerk.

"Royal Pavillion"

Het Royal Pavilion werd gebouwd in opdracht van prins George van Wales. Hij gebruikte het niet alleen om tot rust te komen, zoals zijn dokter hem had voorgeschreven, maar ook voor geheime afspraakjes met zijn maîtresse Maria Fitzherbert.

Oorspronkelijk was het gebouw een classicistisch landhuis. Eind 18e eeuw kwam het in het bezit van de prins die het vervolgens liet uitbreiden in palladiostijl. In 1815 nam architect John Nash de bouw over. Hij besloot dat de voorgevel classicistisch zou blijven maar de rest van het gebouw werd een mengelmoes van minaretten, koepels en pagodes.

Later was koningin Victoria veel minder enthousiast over de wat bizarre charme van het paleis. Na een aantal verblijfsperioden besloot ze het paleis te verkopen. Een van de redenen was het gebrek aan privacy. In 1850 kocht de stad Brighton het paleis voor £53.000 pond. Wel werd een groot deel van het interieur overgebracht naar Buckingham Palace  en Windsor Castle.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het complex gebruikt als ziekenhuis voor soldaten uit de koloniën.

Brighton is een aanrader. Het is een supergezellige stad met een prachtige boulevard, de pier, de zee en de stad is groot met heel veel leuke winkels, pubs, restaurants en bezienswaardigheden. Er staat ook weer iemand bij de bubble tea...

Victoria secret is de favoriete winkel van onze meisje dus daar gaan we even iets leuks uitzoeken. Arjan past nog wat schoenen maar nergens hebben ze zijn maat. Zo raar is maat 43 toch niet? Bij de Tesco worden we gefilmd bij de zelfscan, daar kunnen ze bij Appie nog een puntje aan zuigen. Die kant gaan we misschien toch op met al die diefstallen.

Oh wat een leuk pandje met die bloemen, zou zo mijn huis kunnen zijn.

Prestonstreet ligt naast onze straat en heeft ook veel leuke restaurants waar wij er een van uitkiezen. We hebben zin in pasta en deze door Italianen gerunde zaak verwend ons met een heerlijke maaltijd.

Als afsluiter wandelen we nog even langs de zee bij de ondergaande zon.

Wat een topdag!

Morgen vroeg op, we moeten een boot halen. En zes uur varen. Let the sea be calm...