Vrijdag 4 Augustus 2023
Ik weet niet hoe het in mijn hoofd is gekomen hoor. Het is er in iedergeval blijven zitten en niet meer uit gegaan. Tot aan vanmiddag. Op de boot. Toen gebeurde het pas. We begonnen uit te rekenen hoe laat we aan zouden komen in Dieppe. 'Als we om 11 uur Engelse tijd vertrokken zijn dan komen we euh 17 uur aan in Dieppe, in onze eigen tijd dus om 18 uur. Hoe kan dat nou?, zeg ik nog, waarom heb ik dan op mijn reis-planning-overzicht 16 uur opgeschreven? We tellen nog eens en raken in de war door dat uur tijdsverschil. Arjan googelt voor de gein even op deze overtocht en zegt doodleuk; 'Maris, we varen maar vier uur'. Ik kan me nog net in houden om niet te gaan gillen. 'Maar wat is er dan in mijn hoofd gebeurt?' vraag ik hem. 'En waarom heb jij niet gedacht; 6 uur? Sinds wanneer zijn er overtochten naar Engeland van 6 uur?' 'Ja, jemig' zegt mijn lief 'Jij hebt het allemaal geregeld, ik dacht, het zal wel'. Ik had het dus wel goed op mijn briefje geschreven maar ben denk ik helemaal van het padje geraakt door dat uur tijdsverschil! Whahaha en ik me maar druk maken omdat ik 6 uur op die fucking boot moest. Is dat even een meevaller! Ken je die tekst, wacht, ik zoek hem even op.
Komtie:
Nou dat dus...
Wat trouwens ook meeviel was het weer. Het was eigenlijk een enorme opluchting om de zon en de kalme zee te zien want die laatste tocht was echt niet prettig. De zeegoden zijn met ons vandaag.
We installeren ons in een setje met vier stoelen. Dat is lekker want dan kan ik fijn met mijn benen omhoog. Ik haal een ontbijtje op want daar hadden we niet veel tijd voor vanmorgen. Om 7 uur. Vroeg op dus want we moesten ons om 10 uur melden aan de gate. Engelse tijd...
Eerst gingen we Pierre halen een paar straten verderop. Vlug weer terug en de auto dubbel parkeren, spullen er in en wegwezen. Newhaven is niet ver maar we doen er toch bijna een uur over omdat we over allemaal binnendoor wegen rijden.
En dan zitten we dus op de boot. Ik ga op het dek staan als we wegvaren uit Engeland en dat levert mooie plaatjes op. Het is een kleine veerboot en lekker overzichtelijk. We maken het ons gemakkelijk, lezen wat, beetje tekenen, even op het dek de wind door de haren en verder wachten tot de 4 uur voorbij zijn.
Arjan heeft gisteren zonder pet rond gelopen en dat was stom van hem want door zijn medicatie is hij overgevoelig voor de zon. Zijn hoofd is verbrand en vannacht zijn daar blaren op gekomen waar allemaal vocht uit komt. Het ziet er niet best uit en het voelt natuurlijk ook niet lekker. We hopen dat er straks nog een Farmacie open is zodat we even een antiseptisch spulletje kunnen halen om te voorkomen dat het gaat ontsteken.
Als we aankomen in Dieppe duurt het even voordat we de boot af zijn. De organisatie is Frans zullen we maar zeggen. Het duurt nog veel langer voordat we door het paspoorten-poortje zijn. De rij is lang en eén voor eén gaat het door de controle. Niet te doen joh. Wij vragen ons af of iedereen eerst door de binnenlandse veiligheidsdienst wordt gescreend, zo lang duurt het. Als wij eindelijk, na bijna een uur!! aan de beurt zijn zegt de man in het hokje iets over mijn zonnebril. Ik wilde hem bijna gaan bedanken voor het compliment maar toen begreep ik dat ik hem af moest zetten. Nadat hij ons diep in de ogen had gekeken werden we veilig bevonden en mochten we eindelijk het land in.
Nog 1,5 uur naar Vernon dus gas op die lollie!
In Vernon rijden we eerst drie keer ons adres voorbij om uiteindelijk onze voordeur te ontdekken. We gooien onze spullen naar binnen en vertrekken meteen naar het stadje, daar zitten we weer middenin dus we gaan lekker aan de wandel. Me dunkt dat we genoeg gezeten hebben vandaag. Het is inmiddels 19 uur maar we vinden een Farmacie die nog open is. Ons Frans is niet best dus ik vraag of ze engels spreken. Non, dat is niet het geval maar een van de klanten spreekt wel Engels en tolkt voor ons. Ik leg het probleem van Arjans hoofd voor en wat ik daar voor wil hebben. De apotheekster wil even zijn hoofd zien. Ze roept er iemand bij, die wil ook even kijken. Arjan vraagt of de rest van de klanten ook even willen kijken en iedereen moet er om lachen. Ze doet ontzettend haar best en loopt door de hele zaak om het beste middeltje te zoeken. Arjan benoemt dat hij een auto immuun ziekte heeft en zijn medicatie voor rare verschijnselen zorgt. Aha! zegt de apotheekster, 'dan kan je morgen misschien beter even met de dokter bellen, dat kan online en hier in de Farmecie'. Nou, is dat even handig! We besluiten een desinfecterend spray-tje mee te nemen en wat gaasjes om het schoon te maken en we kijken morgen wel hoe de vlag er bij hangt. we bedanken de dames voor hun vriendelijkheid en inzet.
We gaan naar het appartement dat nieuw en beeldig is ingericht en besluiten zelf iets te koken want we zijn fluitje poep van deze reis-dag. Als het donker wordt genieten we van een heuse sterrenhemel boven ons hoofd. Hoe gezellig!
Morgen naar het huis en de tuinen (als de weergoden ook zo vriendelijk zijn als die van de zee) van Monet in Giverny. dat ligt hier om de hoek. Maar nu eerst oogjes toe e snaveltjes dicht. Welterusten lieve kijkbuiskinderen.
Reactie plaatsen
Reacties