Vernon & Giverny

Als de avond aanbreekt hebben we het een beetje koud. Arjan zorgt voor een gezellige sfeer door de haard aan te steken en ik gooi regelmatig wat houtblokken op het vuur om het lekker warm te houden. Maar nu even serieus; Wat is de lol van zo'n nephaard? En waarom liggen er echte houtblokken naast? Schiet mij maar lek...  We gaan slapen. Het is weer even wennen zo'n klein bedje. Wij hebben tegenwoordig een exemplaar van 1.80 met aparte matrassen en dekbedden.  Nu liggen we gezellig knus in een twijfelaar. Maar we hebben prima geslapen, we waren ook aardig uitgeput, dat scheelt. 

We hebben lekker op ons gemak gedoucht en ontbeten. Arjan zijn hoofd lekt niet meer, dus we gaan die online dokter laten voor wat het is. Nu eerst maar even tijd geven om te genezen. Pierre staat handig voor de deur geparkeerd en we kunnen vanuit ons raam naar hem zwaaien. We gaan naar Giverny, daar staat het huis van Monet. Moet ik er nog bij vetellen dat hij een beroemd schilder is? Of beter; "was".  We zijn er binnen een kwartier en het is druk. Veel toeristen. We moeten zelfs in de rij staan voor een kaartje. Het ziet er ook anders uit dan in onze herinnering, maar dat is dan ook al minstens een jaar of 15 geleden. Het huis ziet er nog wel hetzelfde uit en ik wil even mijn momentje op de trap. Zeg nou zelf, ik match toch perfect met dit huis? Ik zie mezelf al met mijn schildersezel op de veranda staan. Droom groot, zeggen ze toch? We gaan het huis in. Stampvol! Je hebt eigenlijk geen tijd om even ergens stil te blijven staan want dan staat er alweer iemand in je nek te hijgen. Maar daar heb ik af en toe even poep aan. Ik wacht dan tot mijn voorgangers doorgelopen zijn om een foto zonder mensen te nemen. Hierdoor ontstaat er wel een file achter mij. Ik ben natuurlijk bloedirritant bezig en krijg nog net geen franse bijl in mijn nek, maar ik zet mijn grootste glimlach op en roep; 'Alles voor de perfecte foto!'. Ik heb er lol om maar ik weet niet hoe de chinezen, Japanners, Italianen en de Fransen mij vervloekt hebben. 

Ik probeer me voor te stellen hoe het hier uitgezien en gevoeld heeft toen het huis nog gevuld was met haar oorspronkelijke bewoners die hun dagelijkse dingen deden. Hoe Monet s'morgens op stond, ging ontbijten en vervolgens naar zijn atelier ging. Of vrienden ontving en mooie avonden beleefde. Als ik hier zou wonen zou ik jullie elk weekend laten komen en dan gingen we wijn drinken (of pornstar martini's) en lekker eten en dansen en diepe gesprekken voeren tot midden in de nacht en dan kruipen we allemaal naar een van de mooie kamers om daar lekker te gaan slapen. Als we dan s'morgens weer wakker worden gaan we met een kop thee of koffie even lekker een rondje door de tuin doen en van de bloemen genieten. Saartje keft vrolijk om ons heen en al mijn kinderen en kleinkinderen wonen ook bij ons. Door de week ga ik lekker schilderen en laat ik de boodschappen bezorgen voor weer een volgend weekend gevuld met vrienden familie en plezier. En dan zegt mijn eigenste Monet met witte baard iets tegen mij en ben ik weer in het nu. We gaan naar de tuin en ik geniet van alle mooie bloemen. Wat een inspiratie! De bamboetuin en natuurlijk de waterlelie vijver met de bruggetjes. 

Als we alles hebben gezien koop ik in het voormalig atelier van Monet een heerlijk geurtje en crème-etje. Nu kan in elk geval naar de tuinen ruiken, da's ook fijn. We drinken thee (en koffie) in de theetuin en eten een heerlijk taartje totdat we worden aangevallen door een horde wespen. We vluchten naar binnen en ik zetel mijzelf op een vintage bankje dat perfect past bij mijn outfit. Hier moet een foto van en ik probeer melodramatisch te poseren zoals je dat op Instagram ziet tegenwoordig. Het lukt me niet, we moeten er alleen maar heel erg om lachen. Mijn mooie en lekkere geurtjes poseren wel zoals het hoort, het is een plaatje.

Het is inmiddels gaan regenen en we lopen door het dorp dat veel ateliers bezit en er pittoresk bij ligt. We bezoeken de begraafplaats met oude en nieuwe graven en als ik nog druk naar mooie plaatjes zoek gebaart de baard dat ik moet komen. 'Dit is een heel eng kerkje' fluistert hij. De deur staat open dus we gaan naar binnen. Het is er heel donker en er hangt inderdaad een engig sfeertje. Er hangen verse bloemen aan de stoelen, we vermoeden dat hier een bruiloft is geweest of nog gaat komen vandaag. We branden een kaarsje. Vorig jaar rond deze tijd gebeurde er van alles thuis. Daar denk ik even aan terug.

In een donker achterafkamertje vinden we een oude begrafenis-koets. Mooi! 

Ik moet plassen, natuurlijk, en we gaan een cafeetje in waar meteen wordt gevraagd of we willen eten of drinken of wat we eigenlijk komen doen? Ik zeg dat we alleen even wat komen drinken. De taart heeft onze magen al gevuld. Ik zoek even op hoe een ijsklontje heet in het Frans zodat Arjan die mooi kan bestellen als ik even piesen ben. Bij terugkomst is de boodschap goed overgekomen zie ik. Ik smeer mijn handen in met mijn nieuwe crème en dat ruikt zo lekker dat ik Arjan zeg dat hij ook even moet ruiken. ik zeg alleen maar 'zie foto'. We bekijken wat er zoal om heen gebeurt en dat is kostelijk. De dames van de bediening roepen vrolijk over en weer naar elkaar en maken af en toe een dansje. Ze trekken bekken en schenken en serveren met de franse slag. 

Dan gaan we weer richting huis. We chillen een beetje en ik begin vast met het uploaden van alle foto's want dat duurt altijd even. Vaak staan ze er pas de volgende ochtend allemaal op. Het is maar goed dat ik ze elke dag verwerk anders is het niet bij te houden. Ik heb het plan om van al onze reizen een (foto)boek te maken met de verhalen erbij zodat we ze ook nog eens open kunnen slaan. 

We gaan Vernon nog even in. Dwars door het dorp/stad loopt een spoorbaan. Wij moeten eronder door of er omheen om aan de overkant te komen. Het is rustig hier op Zaterdagavond. We eten in het dorp bij het enige restaurant dat een beetje vol zit en lopen daarna weer rustig en al huizen kijkend naar huis. We twijfelen nog of we vannacht nog een stukje van de voetbalwedstrijd gaan kijken. Misschien de tweede helft en dan nog even slapen omdat we om 11 uur weer vertrokken moeten zijn en op weg gaan naar Belgie. Onze laatste 2 dagen van deze trip. Tot morgen!