Gent

Ik heb niet zo best geslapen. Mijn gestel voelt niet meer zo fris en fruitig. Spieren en gewrichten protesteren na 7 dagen rondreizen en een wereldkampioenschap stappen lopen. Mijn stappenteller is trouwens wel helemaal in zijn nopjes. Ik krijg het ene tingeltje na het andere van puur enthousiasme dat ik weer een goal heb gehaald. Dat ding is dat niet gewend joh!

Het is ook nogal gehorig hier in het oude hotel. De houten vloeren kraken bij elke stap en ook bij de buren. We horen ze ook praten dus nemen we aan dat ze ons ook kunnen horen. Maar dat hoort nu eenmaal bij een oud gebouw vinden wij. Dan de douche. Als je er te lang onderstaat overstroomt het. En ik stond er te lang onder. Het water klotste over de bak zo de houten vloer op. Omdat het ook allemaal niet waterpas loopt stroomde het water ook onder de deur door de kamer in. Ik ben in mijn blote reet als de donder handdoeken op het water gaan leggen om erger te voorkomen. Ik ben dat even gaan melden beneden en morgenochtend zullen we merken of het probleem is opgelost. Het ontbijt is geweldig. In de prachtige ontbijtzaal stond een mooi en zeer compleet buffet (met bijpassend klassiek serviesgoed) waar we lekker van zitten te eten. We zitten bij het raam en zien dat de auto die voor onze Pierre voor de deur staat geparkeerd een bon krijgt. Ik heb net de parkeerapp geactiveerd en hoop dat het goed is gegaan. We kijken gespannen toe en dan loopt hij onze vriend voorbij. Pff gelukkig!

Na het ontbijt gaan we de stad in. We stappen weer op de tram en zijn er binnen een poep en een scheet. Gent is prachtig. Zoveel historische en middeleeuwse bouwwerken dat je ogen tekort komt. De terrassen zitten vol en de winkels zijn druk. Maar op een of andere manier voel ik hem niet. Ik mijmer waaraan dat kan liggen en besef me dat het niet "vloeit". Je loopt een winkelstraat in en aan het eind van de straat is het klaar. Geen winkels meer. Of alleen horeca of alleen huizen of historische gebouwen. Alsof je op een lekkere salsa aan het dansen bent en opeens hoor je opera. Maar het zouden ook zomaar mijn hormonen kunnen zijn, die kunnen de laatste tijd ook aardig tekeer gaan en mij van 'Lalalala' naar 'krijg de kolere' transformeren. Maar Arjan is het eigenlijk wel met mij eens, over de hormonen maar ook over de stad. Het is een mooie maar wat vreemde ervaring hier. 

We gaan naar de Sint-Baafs kathedraal. Die is echt indrukwekkend hoor. De foto's spreken voor zich denk ik. We brengen een half uurtje door tussen het pracht en praal en lopen verder door Gent als er opeens een middeleeuws kasteel opdoemt. midden in de stad. Gravensteen heet de burcht. Onze nieuwsgierigheid is gewekt en we lopen er naar toe. Er staat een hele lange rij om naar binnen te komen maar daar hebben we even geen energie meer voor dus keren we om en bekijken we de buitenkant. De ene na de andere indrukwekkende verschijning komt tevoorschijn in de binnenstad. Eigenlijk zou je een gids moeten hebben om dit alles te begeleiden en om over te vertellen. Dat zou echt de moeite waard zijn, dus laat het een tip zijn als je naar Gent wil gaan.

We lopen tegen een schattig terras aan met lampjes in de bomen en struiken en strijken daar neer. Omdat het best fris is hebben we zin in warme chocolademelk. Gecombineerd met een croque monsieur. Het is helemaal niet zo druk op het terras maar de bediening is volledig van het padje. De een loopt constant met armen vol met eten en drinken, te zoeken wie wat heeft besteld en is onderweg alweer vergeten dat iemand gevraagd heeft om af te rekenen. De ander komt af en toe naar buiten stormen met een woeste blik en loopt dan driftig spullen van tafeltjes te halen. Tijd voor een doekje over de tafels hebben ze niet. Geen ketchup klodders deze keer maar ook dit is erg vermakelijk om naar te kijken. Voor hun niet natuurlijk, die arme meiden hebben klotsende oksels maar die ongeorganiseerde toestand werkt ons nou eenmaal op de lachspieren.

Wij zijn zelf ook de lul want we moesten zo lang op onze chocomel wachten dat als ze eenmaal tijd gevonden hebben om het ons te brengen, het allang niet meer warm is. We moeten het trouwens ook nog zelf tot chocomel roeren wat wat lastig gaat als de chocola niet meer goed wil smelten. Het is niet lekker en we laten het grootste gedeelte staan. De croque was wel heel lekker dus we besparen ze nog meer stress en laten het voor wat het is. Een fooi gaat ons te ver.

We gaan verder met onze wandeling door Gent en tegen het eind van de middag lopen we zo tegen een Bubble tea winkel aan. Die had ik al twee dagen niet gehad! Met mijn theetje stappen we op de tram en gaan we even chillen op onze zolder. We beeldbellen met de meisjes thuis en rond een uur of 7 gaan we weer terug naar de stad om te eten. We zijn er het over eens dat het fijn is om morgen weer naar huis te gaan. Acht dagen reizen is superleuk maar ook best vermoeiend en dus precies lang genoeg.

Ik maak nog even wat foto's van de mozaïekvloer voor Franca en een lachende foto in de spiegel voor Janna ;-) Arjan speelt nog even de boogie woogie op de piano en krijgt een staande ovatie. 

Dank jullie wel voor het meereizen, ik vind dat heel gezellig en altijd leuk om jullie enthousiaste commentaren te lezen. Dat maakt dat ik nog meer plezier in het schrijven van mijn opstellen heb. <3