Iets met de zee

Dinsdag 27 September 22

Als ik aan Carla vraag wat de titel van vandaag moet gaan worden zegt ze: "iets met de zee"

Dus dat...

Ik ben een paar keer wakker geworden vannacht. Met twee dekbedden kon ik bijna niet meer bewegen maar ik had het wel lekker warm. Toen ik vanmorgen uit het raam keek zag ik donkere wolken. En regen. Veel ook. Maar wij gaan hoe dan ook naar zee vandaag. 

We doen lekker rustig aan, drinken en eten wat en kleden ons aan om het weer te trotseren. Alsof we de Noordpool gaan bewandelen lopen wij richting duinen. We hebben het al vlug warm. Het lijkt zelfs op te klaren en na een paar minuten staan we op het strand. Wat is de zee toch prachtig en die luchten zijn adembenemend mooi. Ik sta altijd weer verbaast over het effect dat de zee op mij heeft. Er daalt een rust over mij neer en mijn energie wordt opgeladen. Wat een heerlijk gevoel. Ik geniet. We wandelen rustig richting strandtent en daar aangekomen strijken we neer aan een gezellig tafeltje. We hebben uitzicht op het strand en ik zie twee vrouwen met twee teckeltjes lopen. Dat doet mij aan mijn eigen droppie denken, ik mis kleine Saartje. Wat zou ze het heerlijk hebben gevonden om op het strand rond te rennen. We bestellen een lekker soepje en als die wordt geserveerd is het nog een mooi soepje ook. De teckel dames komen binnen. Het zijn evenbeelden van mijn hondenkind. Ik zit me in te houden. Laat die mensen met rust Maris. 
Maar daar ga ik opeens, zo recht naar die hondjes toe. Ik kan er niks aan doen. Ik ratel tegen die vrouwen over mijn hondje, dat ik even plaatsvervangend met die van hun wil knuffelen en zo verder. Carla ligt blauw, en zegt 'Maris, volgens mij snappen die vrouwen helemaal niet wat je allemaal loopt te zeggen, het zijn buitenlanders en verstaan je niet eens'! Oh... had ik niet eens door! Ik was zo in de ban van die hondjes dat ik niet eens merkte dat ze alleen maar schaapachtig naar me aan het lachen waren en niets terug zeiden. Nja, ik heb even mijn hart opgehaald.

We lopen over het strand weer verder naar het dorp. De sjaals hebben we niet meer nodig, het is heerlijk. We wandelen richting donkere lucht die er fantastisch uit ziet. En komen zo in het kleine maar gezellige dorp. Deze keer gaan we elk winkeltje in en ik scoor in drie verschillende winkels een nieuwe outfit. Als we met de tassen langs een andere winkel lopen roept de vrouw van die winkel 'Hé, jullie zijn bij Anouk geweest! Heb je wat leuks gekocht?' We staan eerst even stom te kijken. Anouk? Who the fuck is Anouk? Dan snappen we al gauw dat deze Anouk bij de andere winkel hoort waar ik mijn groene broek heb gekocht. We doen even een gezellig dittemedatje en lopen weer verder. Wat gezellig zo'n dorp. 

Dan besluiten we naar huis te gaan en bij ons restaurant beneden ons gratis theetje te gaan drinken. En wie weet hebben ze nog iets lekkers op de kaart voor vanavond. Als we onze stappentellers hebben vol gelopen staan we voor het restaurant. Dicht. Hoe dan? 

binnengekomen doe ik mijn complete outfit even aan. Een groene wijde broek, een groen hempje en ik ben helemaal in mijn nopjes met mijn Ibiza trui, die nu al mijn lievelings is.

vanavond lopen we weer naar het dorp om een patatje te gaan eten. We zitten onder heerlijk warme lampen en hebben het daardoor koud als we teruglopen. Dat is trouwens wel erg leuk want in het donker kan je lekker bij iedereen naar binnen koekeloeren. 
Onze stappentellers zijn wild enthousiast over de gelopen kilometers. Veel kalorieen verbrand ook. Maar we hebben er nog niet bij vertelt dat we die er bij snackbar weer bij-gevroten hebben. 

Morgen gaan we naar Alkmaar.