De kogel, de knoop en de teerling

4 Dec. 2019

Mijn bevolkingsonderzoekje geeft een duidelijke mening. De meisjes adviseren unaniem om "het kippenhok" leeg te halen. De Novasure-behandeling scoort niet best bij de dames. Het komt er op neer dat het best even werkt maar dat later alsnog de moeder der moeders er aan moet.

Maar die opname in dat ziekenhuis.... En dan ben ik er weer zolang uit..... Weer een operatie.....

Gisteren kwam opoe weer op bezoek. En dat verrekte ouwe wijf slaat deze maand weer lekker toe. Toen ik vanmorgen vroeg wakker werd voelde ik al hoe laat het was, en dan verwijs ik niet naar de tijd. Ik begon aan mijn olympische turn-routine, draaide me op mijn zij en wurmde me zonder met mijn kont het bed te raken, hup op de vloer. En ze staat! De lakens waren nog schoon, applaus graag! Dank u. Het bloed gutste vervolgens wel rijkelijk langs de dijen op het laminaat. Mijn spierwitte pantoffels kleuren langzaam rood. Wij slapen op de bovenste verdieping en voor de toilet moet ik dus altijd eerst naar beneden. Benen bij elkaar en sporen achterlatend beweeg ik mij met haast naar de trap. Ik ren naar beneden en probeer dat zonder sporen te doen. Dat vergt techniek. Techniek die het even af laat weten want halverwege de trap maak ik een schuiver en voordat ik het door heb kletter ik naar beneden. Ik beland met mijn kont op de met tapijt bedekte trap trede en laat een enorme bloed vlek achter. Mijn tenen doen zeer. Ik strompel naar de wc en slaak al zittend een diepe zucht. De hele dag door loop ik leeg en ik ben vier keer doorgelekt. Als ik 's middags op verjaardagsvisite ga is de wc mijn beste vriendin omdat ik doodsbang ben om die mooie bank onder te bloeden. Dit gesodemieter moet afgelopen zijn, ik ben er klaar mee.

Dat kreng gaat er uit!

De kogel is door de kerk, de knoop is doorgehakt, de teerling is geworpen! Volgende week ga ik het mijn nieuwe arts vertellen.

12 Dec.

Dan ga ik nu even van me af zeiken: Ik heb inmiddels 4 injecties B12 gehad en vraag aan de doktersassistente wanneer die energie nou een keer gaat bruisen. Het blijkt normaal dat je eerst nog veel moe-er word, maar het gaat echt gebeuren belooft ze me. Ik ben dus kapot moe en sleep mezelf met lusteloze motivatie door de dagen heen. Mijn hormonen gieren alle kanten op. Ik zit onder de pukkels en heb een kop als een krentenbol. Ik heb het alleen maar koud en zak in een dip door al het grijs in de lucht. Als er iets voorvalt wat mij kwetst ben ik dagenlang verdrietig en neerslachtig. Kom op zeg, krentenbol omhoog en door! Ik ga met mijn client naar de voedselbank en als ik met Karel monter op weg ben kom ik er achter dat ik mijn client ben vergeten. Ik zit in mijn eentje te gieren van het lachen en kruip weer uit mijn dip. 

Vandaag, Vrijdag de 13e

Ik rij naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. Mijn darmen protesteren. Ik heb geen tijd gehad om mijn ochtendkeutel te lozen. Ik heb krampen. Shit, niet nu. Ga weg! In de wachtkamer worden de krampen erger. Nu moet je weten dat ik nooit maar dan ook nooit ergens anders naar de wc ga. alleen om te plassen, maar meer niet. Ik heb liever krampen. Ik verbijt ze, voel me zelf wit wegtrekken en besluit toch maar een wc op te zoeken. Dan moet je dat ook nog melden want anders gaan ze me zoeken als ik aan de beurt ben en dan zal je zien dat ik bij terugkomst zal schitteren in het volle-wachtkamer-theater. Er is niemand in de wc. maar zodra ik ga zitten lijkt het alsof de hele wachtkamer achter me aan is gekomen. Godzamme gaan ze ook nog staan wachten voor mijn deur. Ik kan niet meer en trek door alsof ik een fijn plasje heb gepleegd. Als ik terug kom ben ik aan de beurt. Goddank. Ik doe verslag van mijn bevolkingsonderzoek, deel de arts mijn beslissing mede en mijn motivatie over het waarom.  'Haal maar weg' zeg ik. 'Dan zijn we meteen klaar met al het gelazer'. De krampen komen en gaan. Mijn arts is overtuigd van mijn overtuiging en somt vervolgens alle mogelijke complicaties op. Die komen regelrecht uit een horrorfilm, maar ik besluit er niet te diep over na te gaan denken. Ze meld me aan en over twee weken word ik gebeld om mij in te plannen. Het zal in het nieuwe jaar gaan gebeuren. Ze zegt met klem dat ik 6 weken niet mag werken en dat ik dat maar even tegen mijn baas moet gaan zeggen. Ze zullen blij met me zijn... Ik neem snel afscheid en besluit als de sodemieter naar huis te racen. Ik heb het op tijd gehaald.

Nog een weekje werken en dan ben ik vrij. Lekker! Daar ga ik me eens fijn op verheugen.