Mentale voorbereiding

Pre operatieve screening. Daar moest ik me melden. Ik moet een formulier invullen over mijn huidige gezondheid en conditie. Dan word ik door de apotheker naar binnen geroepen. Alle pilletjes even op een rij zetten zodat ze mij kunnen voorzien van alle drugs tijdens mijn opname. Daarna weer terug naar de wachtkamer. De apotheker kwam nog even naar buiten omdat ze was vergeten te vragen bij welke chirurg ik loop. 'Welke wil je hebben?' vroeg ik haar. 'Mijn vaste of die van de operatie?' Welke is je vaste dan? De mensen om mij heen doen net alsof ze niks horen maar ik zie de oren groter en groter worden. Ik noem de Bariatrie arts en hoor hersens kraken. What the fuck is dat er voor een? meteen even googelen... 'En die andere, die je nu gaat opereren?' 'Dat is de Gynaecoloog.' Een man kijkt op. De vrouw naast mij kijkt intens in haar tijdschrift maar ik hoor haar denken; 'vast een gevalletje baarmoeder.'  Zo werkt dat in elk geval wel bij mij, bloednieuwsgierig en altijd volop aan het puzzelen met de kleine stukjes informatie die je opvangt in zo'n wachtkamer. Tot zover mijn privacy.

Dan word ik geroepen door de anesthesist. We gaan het formulier doornemen. Of ik echt meer dan 2 glazen alcohol per dag neem. 'Nee joh, ik drink alleen op feestjes. Maar elke dag is een feestje dus.... haha grapje!'  'Ooh, dus dan gebruik je ook geen drugs?' 'Euh neeee.' 'Dan had je dat even anders moeten invullen', lacht ze. Ik had een foutje gemaakt, te snel mijn kruisjes gezet. Oeps. 

Ik moet vertellen over mijn laatste operatie. dat is nogal een verhaal en ik vertel haar dat ik dat nog aan het verwerken ben en een tikkie zenuwachtig ben of mijn lichaam dit keer wel mee gaat werken. Ze begrijpt dat. Ik geef aan dat mijn lage bloeddruk wel goed in de gaten gehouden moet worden. Ze meet meteen mijn bloeddruk. Ja, laag dus. Ze snapt nu wat ik bedoel. Ik vertel dat ik afgelopen zomer weliswaar bijna geen bloeddruk meer had maar dat mijn pols nog wel stevig was. 'Dat komt omdat je nog jong en vitaal bent.' zegt ze. Die ga ik onthouden, da's een leuke.

Ik vraag of ze ook even wil doorgeven dat ik geen infuus in mijn hand wil. Dat is namelijk nog nooit gelukt en levert alleen maar veel gepoer en pijn op. 'Dat moet je maar even aangeven als ze het in gaan brengen'. Nou, nee. Want toen ik dat vorige keer deed is er altijd wel een wijsneus die denkt dat hij of zij het wel kan en uiteindelijk eindig ik weer met een bloedbad en een paarse hand. 'Ik zal het opschrijven' zegt ze. 'Dank u!'

Of ik een ruggenprik wil (mijn ogen worden groot) of een narcose? Ik vraag nog net niet of ze wel helemaal lekker is als ze denkt dat ik met mijn benen wijd voor een heel team ga liggen en dat ook nog ga mee beleven. Ik zeg netjes: 'Ik geef de voorkeur aan narcose'. Dat is dan ook genoteerd. pfff

We nemen afscheid en ze wenst me veel succes. Bedankt hoor...

Ik moet wel meteen nog even bloed af laten nemen maar als ik bij de afname-post kom is het daar afgeladen vol. In het ziekenhuis denken ze altijd dat zij de enigen zijn die moeten werken maar ik doe dit ook allemaal maar tussen de bedrijven door en heb nog een afspraak, dus ik maak rechtsomkeert en kom morgen wel terug.

S' nachts droom ik. Ik droom dat ze daar van onderen iets goed hebben verknalt. Ik heb namelijk alleen nog een groot zwart gat tussen mijn benen. Nog net niet schreeuwend word ik wakker.

Ik bestel bij de Hema een pyama-achtig gebeuren voor in het ziekenhuis. Een zwarte slaap legging en een zwart shirt met glimmende zilveren sterretjes. Een meisje mag best een beetje bling bling in haar ziekenhuisbed.

Ik maak in mijn hoofd een lijstje van wat er moet gebeuren. Alles scheren. Stel je voor dat ik daar met die benen lig en er zitten haren op. Dat is natuurlijk geen gezicht. En het werk-gebied van de gynaecoloog moet er ook een beetje netjes uitzien toch? Mijn teennagels lakken. Mocht ik eindigen met een kaartje om mijn grote teen, dan ziet die er in ieder geval netjes gelakt uit. En die onzin van geen make-up voor de operatie, daar heb ik inmiddels trucs voor. Dat kan heel bescheiden met waterproof spul en een natuurlijke look. Nog nooit geen klachten over gehad. Dan vraag ik me ook nog af wat ze gaan doen als ik op het moment supreme ongesteld ben. Oooo daar moet je toch niet aan denken...

Oke oke, ik begin hem te knijpen. De datum laat nog op zich wachten wat overigens heel irritant is want ik maak nu al mijn afspraken onder voorbehoud. Ik hou mezelf voor dat half vrouwelijk Nederland deze ingreep al heeft ondergaan en ik echt niet dood zal gaan. Ik ben tenslotte jong en vitaal. Ook weet ik dat het me maandelijks veel ellende gaat besparen. We gaan er voor. Maar wel snel graag!