Ben ff sporten

Als je mij een beetje kent weet je dat deze titel om te gieren is. Ik sport niet. Nooit. Ik heb er een broertje dood aan. Ik wist er vroeger altijd wel onderuit te komen, ongesteld of iets dergelijks. Maar het is een aantal keer in mijn leven voorgekomen dat ik werd gedwongen. Voor mijn instabiele bekken moest ik revalideren. lees: sporten. Voor eerdere rugklachten hetzelfde liedje. Ik nam me steeds voor om dit door te zetten, want het helpt, maar nooit gelukt. Ik heb ook gezocht naar alternatieven. Zwemmen bijvoorbeeld, dat vond ik nog enigszins te doen maar ook dat is een vroege dood gestorven. Dus heb ik mijzelf wijsgemaakt dat wandelen door een museum, door een stadje en over het strand ook de nodige kilometers en beweging oplevert en voldoende moet zijn om fit te blijven. Het komt dus door het Corona gezeik dat ik niet fit ben en mijn rug het heeft begeven. Dat je het weet.

Op mijn eerste afspraak met Paul, mijn nieuwe fysio goeroe, heb ik hem maar meteen eerlijk opgebiecht hoe het zit. Op zijn beurt bereid hij me nu al weken voor op wat er gaat komen. Sporten in een hele serieuze sportschool want daar is zijn praktijk. Eind vorige week durfde hij het aan om mij op een stoeltjes-fiets te zetten. 5 minuten moest ik trappen en dat ging goed. 'Bij verbetering volgende week meer'. zei Paul. Ik keek wat om mij heen en zag allemaal enthousiaste mensen die weer los mochten vanwege de versoepelingen. Iedereen liep als een blij ei te sporten. Werkelijk onbegrijpelijk.

Ik zag ook dat deze mensen allemaal kekke sportkleertjes droegen. Ik viel op z'n zachts gezegd een tikkie uit de toon. Mijn Chino met elastiek, een van de twee t-shirts die ik bezit en mijn afgetrapte platte schoentjes die op gympies lijken was de enige outfit die nog een beetje in de buurt kwam van "sportief". 'Daar moet ik iets mee', zei ik bijna hardop.

Thuisgekomen ben ik gaan online shoppen en zocht ik voor het eerst naar het tabje sportkleding. Ik zie mijn meiden alledrie in die hippe leggings lopen met mooie sneakers. Zoiets moet ik ook. Ik lig al in een deuk bij het idee. Ik koop voor het eerst in mijn leven echte Nikes! Nog nooit gehad! Wat moest ik ook met die dingen? Die matchen echt niet met mijn King Louie jurkjes. Nu denk ik, ach, wie weet staan ze me nog hartstikke leuk onder een spijkerbroek, lopend door een museum. Of een bos, mag ook. Bij Zalando hebben ze ook van die leggings en t-shirts die bedoeld zijn om in te sporten. Hoppa, een hele outfit in mijn mandje. Moet ik nog een sportief jasje? Ik vraag het mijn meiden. 'Nee mam, nu ga je overdrijven' kreeg ik te horen. Ik heb naar ze geluisterd.

Vandaag kwam het binnen, precies op tijd voordat ik naar mijn afspraak met Paul ging. Prachtige roze Nikes! En dat loopt werkelijk hemels. Kijk, ze gaan het nooit halen bij mijn leuke laarsjes maar hé, hier kan ik me in vertonen. Ik trek mijn legging aan en zie dat het best een pittig broekie is. Met raampjes zodat je een soort panty effect krijgt. hmm, niet tè hip? Nou ja, wat kan mij het bommen. T- shirt er op en gaan met die banaan! Kiki lacht als ik haar mijn setje show. Heel hard ook nog. Ze herkent me niet, dat is het. 

Wat voor jas trek ik aan? Mijn suède lange ding kan echt niet, mijn groene wollen ook niet. Spijkerjasje? Potverdorie, ben ik helemaal dress-code-proof mis ik toch nog dat jasje! Het word voorlopig even mijn lange zwarte lange vest. Ik loop op Nike-wolkjes de sportschool binnen en wacht tot Paul mij roept. Ondertussen maak ik even foto van deze unieke gebeurtenis in mijn leven en aan mijn voeten.

Paul roept mij. Hij kijkt hoe ik op sta, loop en of de boel weer een beetje rechter is geworden. Hij zegt niks over mijn outfit dus benoem ik het zelf maar even. 'Zeg Paul, kijk eens even hoe serieus ik dit neem?' Hij lacht en vind mijn sneakers (want deze mogen geen gympies genoemd worden) heel mooi roze. Ik vraag me af wat hij daadwerkelijk denkt...

Na de nodige oefeningen moet ik in een apparaat. Nou zeg maar gerust martelwerktuig!! Hij legt me uit dat deze therapie of beter gezegd "methode"  ook wordt gebruikt bij defensie. Het heet ORIGENE rugtherapie. (Ik doe er een plaatje bij dan krijg je een idee)  

Ik moet in dat ding gaan zitten en word  vastgeklemd met knieën en rug, vervolgens trek hij het ding zo strak aan dat ik heel hard AAAHHH roep. Ik kan geen kant meer op en de rug-rol doet fucking veel pijn. 'Dat is logisch'  zegt Paul, 'Het is je pijnlijke gebied en dat gaan we hiermee sterker maken'. Omdat ik vast zit kan ik alleen met mijn bovenrug naar achter bewegen en daar zit hem de oefening. Dit moet ik drie maal 10x doen. De tranen schieten me in de ogen en Ik schreeuw het uit. Maar het lukt me. Als Paul me eindelijk bevrijd twijfel ik of ik hem een klap voor zijn kanis ga geven of gewoon nooit meer bij hem terug kom.

Hij maakt het een beetje goed door mijn spieren te kneden en wervels op hun plek te duwen. Daarna mag (moet) ik nog even op een apparaat in de sportschool en nog even fietsen. Maar alles beter dan dat idiote werktuig.

Ik trek bij thuiskomst mijn setje uit en doe een jurkje aan. Gelukkig, ik heb mezelf weer teruggevonden. Voor de rest van de dag ben ik uitgeschakeld maar we doen het ergens voor. Binnenkort ben ik weer superfit en in topconditie. Nog even doorzetten.