Afstrepen

Die kast is een regelrechte "pain in the ass". Eenmaal (bijna) alle laatjes, deurtjes en kiertjes geschilderd, passen die fucking laatjes en deurtjes niet meer! Hele stukken kast en lades heb ik er afgeschuurd waardoor er beschadigingen aan de verf komen, waar ik weer overheen moet schilderen, wat vervolgens niet meer zo mooi wordt, dus opnieuw schuren en schilderen. Whaaaaa! Ik heb zelfs even gedacht 'Zal ik die kolerekast gewoon bij het grofvuil zetten en een nieuwe aanschaffen?' Maar voorlopig geef ik nog niet op, ik blijf schaven en schuren en schilderen totdat hij uiteindelijk naar mijn zin in.

Gelukkig kan ik nu wel steeds meer van mijn lijstje strepen. Dingen die gekocht of besteld zijn, wel of niet betaald of aanbetaald, nog geleverd moeten worden of al op onze slaapkamer staan te wachten op hun plekje in ons paleis. 

Goddank doet de muurverf het goed. Ik ben zeer content met mijn halve zwarte muur. Vandaag doe ik de andere helft. ook over mijn halletje ben ik tevreden. Het is even een klus om de boel goed af te plakken maar mijn lijntje is zeer goed geslaagd. Nu nog nieuwe plaatjes voor de lichtknoppen en stopcontacten en als die vloer met hoge plinten er in ligt zal het er gelikt uit zien. Ik wilde zelf een kapstok gaan maken maar jemig, daar heb ik echt geen energie meer voor, dus ik laat een kapstok op maat maken. Een lekkere grote want wij hebben veel jassen in huis. Mijn man is de grootste verzamelaar. Wat wij meisjes met schoenen hebben (o shit, ik moet die schoenrekken nog bestellen) heeft hij met jassen. Hij is er dol op. Van de twaalf haken heeft hij er al 5 gereserveerd.

Ondertussen moet je tegenwoordig wakker blijven om je pakketje van IKEA om half 11 'avonds te ontvangen...

Ondertussen schaffen we een pup aan. Lekker handig ook als je huis op zijn kop staat. Het is verdomd moeilijk om een nest of toekomstig nest te vinden hebben we ervaren. Volgend jaar geen nesten kreeg ik keer op keer te horen. En van weer anderen kreeg ik niet eens een reactie. Tot ik een tip kreeg van wederom een nestloze fokker. Toen ik belde werd ik onderworpen aan een kleine inquisitie. Uiteindelijk zei de fokker, 'ik heb er twee beschikbaar en die zijn al 6 en 7 weken. Bovendien zijn dit voorlopig de laatste nestjes die ik krijg dus het is nu of over 1,5 jaar. Na het familieberaad van ongeveer eén minuut besloten we dat het nu moest worden. En zo ging het balletje rollen. Ik heb nog aan de fokker gevraagd of die verbouwing geen probleem zal vormen voor de hondenbaby. Denkend aan onrust en veel toekomstig getimmer en gehamer. Maar zij verzekerde mij dat ze haar puppy's heeft blootgesteld aan veel prikkels dus daar moet ze tegen kunnen. Dus togen wij met de hele bubs naar het platteland om onze pup te gaan bekijken en gezamenlijk volledig in katzwijm te vallen. En nu zitten we al een hele lange lange week op een roze wolk te wachten tot we haar mogen ophalen. Onze Saartje. Ik ben een beetje los gegaan met puppyspullen shoppen en alles staat klaar voor onze nieuwe kleine vriendin. Het is een iniemini hondje, dus een iniemini bench-je. Te grappig. 

Afgelopen week ben ik met Julia gordijnen gaan uitzoeken. We kregen te maken met een, "stevig type". Een kleine gedrongen blonde vrouw, tegen de 60 en gekleed in panterprint. We hoorden haar tegen andere klanten zeggen dat de levertijd in Januari zal zijn. Wij keken elkaar aan en zeiden tegelijk 'Oh!'. Daarmee keek ze onze kant op en stak ze van wal 'Ja!, het is op het moment zeer lastig om aan materialen te komen en dat is overal en daar kunnen we helemaal niks aan doen!' Wij hadden inmiddels twee stappen achteruit gedaan en zeiden dat we het begrepen hadden. Weer keken we elkaar aan, wat gaan we doen? Rennen we heel hard weg of durfen we nog een vraag te stellen? Gordijnen-mevrouw nam de stap door ons zo vriendelijk mogelijk te vragen waar we naar op zoek waren. Na mijn wensen kenbaar te hebben gemaakt ging ze gedreven aan de slag met het selecteren van stoffen. Deze vrouw zit natuurlijk al 126 jaar in het vak en weet waarschijnlijk alles van stoffen, roedes, embrasses, plooien en god mag weten wat nog meer. Juul en ik bekeken de aangeboden stoffen en waren het verbazingwekkend snel eens over de meest passende en mooie. Toen moesten we van haar aan een tafel plaatsnemen. Ze haalde een glaasje water voor me en ging aan de slag. 'Maten?' Ik noem de maten van alle ramen. Ze rost vervolgens even flink op haar rekenmachine, telt hardop en noteert alle berekeningen. Ze vraagt of ik vlinderplooien wil of gewone. Euh... Ze slaakt een kleine bijna onmerkbare zucht en sleept me mee naar twee gordijnen waar ik het verschil kan zien. 'Doe maar gewone' zeg ik. 'Ja prima keus' zegt ze. Gelukkig, ze vind het goed... Wil ik de baleinen van de andere gordijnen voor of achter? Euh... Weer wijst ze op twee exemplaren. Ze rolt nog net niet met haar ogen. Uiteindelijk komt ze met een bedrag. 'Je zal hier wel van schrikken hè' zegt ze. 'Hoezo mevrouw?' Denk ik bij mezelf, 'als ik een winkel in ga om gordijnen op maat te laten maken verwacht ik geen Praxis-prijzen'. Ze ziet mijn wenkbrauwen omhoog gaan en verzacht op haar manier haar opmerking door te zeggen dat veel mensen onderschatten wat op maat gemaakte gordijnen kosten. Wij zien er blijkbaar uit als flinke onderschatters. 'Dit ga ik even overleggen' zeg ik haar. Dit overleg heb ik vooral met mezelf aangezien ik hier de budgettering inclusief inrichting voor mijn rekening heb genomen, maar dat hoeft zij niet te weten. Ze vraagt of ik een staaltje wil meenemen. Dat wil ik wel. Dan zegt ze 'Wanneer kom je het terugbrengen? Morgen?' Nou nee, ik moet morgen weer andere dingen doen. Laat maar zitten dat staaltje, ik maak wel een foto. We nemen afscheid en Juul en ik proesten het uit als we onze ervaring met deze "doortastende" vrouw nog even doornemen. Na beraad besluiten we er voor te gaan. We togen de volgende dag terug naar onze ouwe taaie. Wederom gehuld in panter ziet ze ons aankomen. 'Aah moeder en dochter, ik had niet verwacht dat jullie terug zouden komen'. Nou ja! Wat haalt dat mens toch haar veronderstellingen vandaan? Toch is ze verheugd, ja duh, en enthousiast haalt ze haar aantekeningen er bij. Ze zegt me dat ze de offerte gaat mailen en dat ik 25% moet aanbetalen. Zo! Dat hebben we ook weer genaild denk ik en mevrouw panter met mij.