Viva la Frida

Frida Kahlo. Zij deelde haar gedachten en gevoel via haar kwast, vertelde haar leven. De bloemen, haar wenkbrauwen en die snor. Een bijzondere kunstenaar en vrouw. Marike was zo attent om mij folders te sturen over de tour en expositie in Assen. Zij woont daar. Dat moeten we zien! Gisteren vertrokken wij naar Assen. Ik was vergeten wat een pokke-end dat rijden is, maar goed, je moet er wat voor over hebben. Op zoek naar de juiste parkeerplaats zodat we bij het beginpunt kunnen beginnen, komen we al verschillende Frida’s tegen. De hele binnenstad viert Frida. Zodra we zijn geparkeerd snellen we naar een plek om te plassen en even bij te tanken met vocht en lekkers. Hotel de Jonghe heeft een tafeltje vrij tussen de gezellige drukte in de stad. Arjan checkt op FB in waardoor iedereen denkt dat wij een heel weekend aan de boemel zijn en ons een fijn weekend wensen. Naast ons zit een echtpaar met hun twee poedels. Dat doet me aan Saartje denken die op het filmpje dat onze meiden stuurden, naar buiten zat te staren om te kijken of wij al terug kwamen. Dat kleine portret heeft zich al diep in mijn hart genesteld. Maar dan nu op naar Frida. We lopen Kris kras door Assen maar komen toch alle street-art tegen. Als je in de folder de QR code in-scant krijg je de desbetreffende info over het werk. En tegelijkertijd zie je de mooie plekjes van Assen. Super leuk.

 Het Drents museum is afgeladen druk. Frida is populair. We staan in een rij om de Viva la Frida galerij in te mogen en worden met groepjes binnen gelaten. Zo krijg je toch alle tijd om alles te bekijken. Het is veel. Foto’s uit haar jeugd, genomen door haar vader die fotograaf was, foto’s van na haar ongeluk, werk uit haar beginperiode met portretten waarvan het ene oog hoger zit dan het andere. Haar leed en pijn verbeeld in tekeningen en verf. Haar ontzettend lelijke echtgenoot waar ze een haat liefde verhouding mee had. Bewegende beelden. Ze was mooi. Je ziet haar ontwikkeling, de schilderijen worden beter. Ik raak geïnspireerd. Ik ga me toch eens wagen aan portretten… Het is veel en intiem. Haar hele leven uitgebeeld. Gevoel, gedachten. Ik ben onder de indruk. Als we na 1,5 uur klaar zijn lopen we nog even door de rest van het museum. De Veenlijken en het historische gedeelte van het museum. En als laatste de winkel. Ik wil alles hebben. De kussens en sjaals en sieraden. Maar ik weet me te beheersen en koop alleen het boek. Zo kan ik thuis alles op mijn gemak nog eens overdoen.

Tegen sluitingstijd lopen we het museum uit op zoek naar een gezellig restaurantje. We besluiten voor Mexicaans te gaan om geheel in Frida’s geest af te sluiten. Bovendien hebben ze daar vast Sangria. Die ben ik namelijk al twee keer mis gelopen de afgelopen twee weken. Ik heb er helemaal zin an. De gevel van het restaurant behoort ook tot een van de kunstwerken en vrolijk lopen we binnen. Ik zie al cocktails voorbij komen en vraag naar een tafel voor twee. Of we gereserveerd hebben? Nou, nee… ‘sorry, geen plek’. Nou, daar gaat mijn Sangria en Enchilada. Buiten Googelt mijn man op “Sangria Assen”. Te grappig. Die man weet wat zijn vrouw nodig heeft. Er komt een hit tevoorschijn en wij togen naar de desbetreffende tapas-boer. Die ligt naast het grote Frida hoofd. Het ziet er vol uit. Of we gereserveerd hebben? Je raad het al… Nou zeg! Ondertussen boeit me die hele Sangria niet meer als ik maar iets van vocht kan scoren want we barsten van de dorst. We lopen voor de zoveelste keer door het centrum en schieten een klein tentje in die nog genoeg plek heeft. Het blijkt de stam-tent van Assen en op de kaart staat stamppot. We slurpen een simpel Hollands biertje en wijntje en kiezen voor de stamppot proeverij. En zo vliegen we uit de Mexicaanse sferen de Hollandsche klei weer in. Helemaal goed en gezellig kletsend met deze Assense familie sluiten we de dag af.