5:00 uur : We zitten rechtop in bed. De kliko's worden geleegd. Saar is blijkbaar ook geschrokken want die blaft er lustig op los. Eenmaal van de schrik bekomen vallen we weer vredig in slaap.
6:00 uur : We schieten omhoog. Het glaswerk word opgehaald en de vroege werkers worden hard toegeblaft.
Het wil nog niet echt lukken met de nachtrust.. Volgende keer toch maar weer een boerenhuisje in the middle of nowhere?
De temperatuur is al stijgende, het gaat warm worden vandaag. Ik ben gisteren op zoek gegaan naar de plaatselijke marktjes en we kiezen Hérin uit. Ik heb ondertussen een aantal keer contact met het thuisfront. Stephen heeft het druk met regelzaken en loopt tegen de Nederlandse bureaucratie aan. Hij staat in het gezondheidscentrum dingen voor zijn vader te regelen en heeft de zorgverzekering even nodig en belt ze op. Die mogen hem alleen niets vertellen omdat zijn vader niet bij hem is. Dus hij moet weer terug en dan opnieuw bellen en met de info weer terug naar het gezondheidscentrum. Het wordt de mantelzorger niet makkelijk gemaakt en dat is zacht uitgedrukt! Dan belt Guillaume aan. Met zijn frontjes is hij van plan om vandaag dan eindelijk de klus te klaren.
De arme man zweet zich rot want de meter slaat ondertussen uit naar 35 graden. Wij gaan op pad en laten hem zijn werk doen.
Als we een paar ingewikkelde wegen hebben getrotseerd komen we in het dorp aan. De navigatie brengt ons naar het marktplein. We kijken rond. En nog eens. Geen markt.
Een hitteplan of zo? Gatsie, ik had zo'n zin om even lekker te struinen en misschien wat lekkere dingetjes voor het eten van vanavond te scoren. Helaas pindakaas. Oké, wat nu? We kijken of er in de buurt nog iets te doen valt. Dat is niet het geval. We besluiten door te rijden naar Bergen in België, oftewel; "Mons" in het Frans. Het is maar 20 minuten hier vandaan.
We parkeren in de garage en lopen dan zo het grote plein op. Het is gezellig druk en bloed heet. We lopen een stukje door de stad, maar het is niet te doen, het is echt te warm om nu met de rolstoel de hellende straten op en af te zwoegen. Ook Saar heeft het warm. We besluiten op een van de vele terrassen te gaan zitten en niet meer te bewegen. Als we teruglopen komt ons een pitbull tegemoet met twee mannen. De mannen nemen afstand als ze Saar zien, dat is fijn. We passeren en dan moet Saar toch nog even blaffen naar die hond. De pitbull gaat uit zijn plaat en de mannen moeten hem in bedwang houden. Saar laat zich echter niet kennen en blijft brutaal blaffen. We lopen snel door en als een jongen ons passeert kijkt hij naar Saartje en zegt hij iets in de trant van 'Zo'n klein hondje en zo'n grote waffel' hij lacht en schud zijn hoofd.
Op het plein is een grote loop-fontein of hoe je dat ook noemt, en daar kan onze rottweiler even fijn afkoelen. Ze vangt de verkoelende spetters op en vind het lekker. Een meisje staat foto's van haar te maken. En dan zijn wij ook wel aan verkoeling toe en zoeken een plekje uit. Ik zie aan de overkant de pitbull aankomen met zijn baasjes. Oh oh! Saar ziet hem gelukkig niet maar de pitbull ziet haar wel en gaat weer uit zijn dak. Hij was die brutale teckel nog niet vergeten... Dit keer reageert Saar niet, sterker, ze negeert hem gewoon, en de mannen lopen weer door. pfff, éen beet van zo'n beest en Saartje ligt doormidden.
We bestellen onze drankjes en genieten van de schaduw. Het bevalt ons wel. Met dit weer moet je gewoon zitten en je laten bedienen, dus besluiten we daar lekker te blijven eten. Saar is een echte terras-hond hebben we ontdekt. Ook vandaag gaat ze lekker liggen en om zich heen zitten kijken, ook zij heeft het warm. Maar ze drinkt lekker water en kauwt op een tomaat en ze vind het allemaal best. Fijn!
We besluiten terug te komen als het wat minder heet is om de stad beter te kunnen bekijken. Eenmaal thuis is daar de buurhond. Dit keer sluiten de twee vriendschap en gaan ze zelfs spelen aan hun eigen kant van het hek. Ze rennen heen en weer achter/naast elkaar aan. Als ze klaar zijn feliciteren we Saar met haar eerste vakantieliefde.
Na onze avondwandeling met de dame gaan we weer een nieuwe slaap-poging wagen. Tot morgen!
Reactie plaatsen
Reacties