13 augustus Glencullen-Dublin

Toen ik mij gisteravond installeerde in het Ierse bed en omhoog keek zag ik opeens allemaal gezichtjes in het plafond. Oogjes die mij aanstaarden. Met neusjes ook. Maar gelukkig was ik zo moe dat ik snel in slaap viel. Vannacht werden we een paar keer wakker omdat we steeds naar elkaar toe rolden. Kuil in het bed. Maar verder was het een prima nacht. Vanmorgen gingen we na de toast met cheddar en zonder gekookt eitje, op pad. We reden 2,5 km naar de dichtbij zijnde bushalte en we zagen voor het eerst iets van de omgeving. (lees: op de weg hier naar toe waren we zo panisch bezig om überhaupt op de juiste baan te blijven dat we niets van de omgeving hebben gezien) Bij de pub in het naastgelegen dorp stapten we in een dubbeldekker en natuurlijk gingen we boven zitten. Een ritje dat met de auto een half uurtje zou hebben gekost deden we nu in een uur. Om de 5 minuten was er een bushalte waar er gestopt moest worden. Maar wij vonden dat niet erg want we konden ongestoord lekker genieten van alle dorpen, huizen en bezienswaardigheden waar we langs reden. In het centrum van Dublin stapten we uit.

Meteen zien we een mooi beeld van "Jim Larking" ( meer info:  James Larkin - Wikipedia ).  Arjan ging nog even kijken bij welke halte we weer moesten zijn om aan het eind van de middag terug te gaan en maakte daar een foto van. We lopen de stad in en vinden het helemaal gezellig. Leuke winkeltjes, goede sfeer en gezellige pubs. Bij een bakkerij eten we een sandwich waar we chips bij krijgen. Wat is dat toch met die chips? Voor Isa en Kiki kopen we Engelse boeken, die zijn daar gek op. Voor Juul gaan we nog even verder kijken, die houdt van heel andere dingen. Midden in het centrum van Dublin staat een, ja wat is het eigenlijk? Het doet ons denken aan een naald en die rijkt tot aan de hemel, zo hoog. Het wordt ons ijkpunt om de weg weer terug te vinden. We genieten van de sfeer en komen al wandelend bij de beroemde "Temple bar". (Temple Bar, Dublin - Wikipedia) Ierse muziek klinkt door de hele straat. In die zelfde straat bevind zich een whiskey shop die ik mooi op de foto wil zetten maar een of andere gozer verstoord mijn beeld. Naast deze mooie shop vind ik opeens een bubble tea shopje. Yes! Daar moet ik even een theetje halen. De Dublinse duiven hebben er een handje van om te poseren. Op het hoofd van een beeld, op de lamp van een brug en zelfs als ik een foto maak vanaf de brug. De dag vliegt voorbij en als we richting bushalte lopen (om kwart voor 7 moeten we terug zijn want dan hebben we hebben gereserveerd bij Johnnie Fox) zien we een Karen's restaurant. Daar willen we ooit nog eens heen met onze meiden. Dat is zo'n restaurant waar je helemaal verrot gescholden wordt. Hilarisch lijkt ons dat. Kiki wil er wel werken, zegt ze als we een foto sturen. Het blijkt dat we nog een klein uurtje hebben voordat de bus komt (om het uur) dus gaan we nog even ergens zitten. We nemen een bordje handgemaakte "chips" om te delen en om een hongerklop te voorkomen voordat we bij Johnnie's kunnen aanschuiven. Mét Salt en Vinniger natuurlijk. Kan ik ook meteen nog even plassen voordat we weer een uur in de bus zitten.

We hebben nog 20 minuten voordat de bus komt en we lopen vast naar de halte. Bij de halte begint mijn OV specialist opeens te twijfelen. Staan we wel aan de goede kant? Zijn foto ziet er heel anders uit. Waar was dat ook al weer? We vragen het aan twee dames en noemen het gehucht waar we moeten zijn. "Never heard of that place" zeggen ze. Maar als Arjan op zijn telefoon laat zien welke haltes we allemaal afgaan herkennen ze toch wel iets. We moeten naar de overkant. De tijd begint nu toch wel te dringen. Laten we in godsnaam die bus niet missen anders lopen we ook Johnnie's mis! Aan de overkant zoeken we tussen de vele bushaltes onze bus. Niet te vinden! We vragen twee buschauffeurs waar dat ding zich moet bevinden maar ook deze mannen weten van niks. En dan krijgt mijn eigenste bus driver een ingeving. We lopen met gestage tred verder de straat in en vinden de juiste halte. pff nog een paar minuten over. Op het bord bij de halte staat dat de bus pas over drie kwartier komt, maar op de telefoon van mijn lief staat iets anders. Jezus, wat een gedoe. Het enige wat we kunnen doen is afwachten. En halleluja, daar zien we onze bus in de verte aankomen. We kopen kaartjes, € 2,60 pp. geen geld, voor een tripje van een uur. Daar krijgen we in Almere 3 haltes voor! De terugweg is een andere route dan de heenweg, wat wij alleen maar leuk vinden want zo zien wij alleen maar meer van Dublin. En ik wed dat de hop on, hop off, veel meer kost. We komen rond half 7 aan bij onze auto en rijden als de sodemieter naar ons huis om even snel iets anders aan trekken en van daaruit naar Johnnie Fox's te lopen. We hebben gereserveerd om kwart voor 7 en komen precies op tijd binnen.

Het is al hartstikke druk. Busjes en taxi's rijden aan. Wij melden ons bij de inchecktafel en er wordt ons gevraagd of we gereserveerd hebben voor de show met diner. "Yes, we have" zeg ik enthousiast. We moeten even plaatnemen aan de zijkant en worden geroepen als de zaal open gaat. En nu begin ík te twijfelen. Ik heb inderdaad gereserveerd, maar ik ging er van uit dat die show er sowieso bij zat. Het staat ook niet op mijn mail, die ik op dat moment check. Arjan zegt dat ik dat even moet melden. Ik zeg dat we gewoon doen alsof we achterlijk zijn, wie weet kunnen we er dan gewoon in. Als de zaal open gaat wordt onze naam gevraagd. De beste man zoekt en zoekt maar kan ons niet vinden. Ik doe alsof ik blond ben en laat mijn reservering zien. Nee joh, zegt die man, je hebt alleen gereserveerd voor diner. "Ooh no!" roep ik onschuldig uit. Hij verontschuldigd zich en zegt dat hij helemaal bommetje vol zit en wij er echt niet bij kunnen. Maar hij gaat er voor zorgen dat we een tafeltje krijgen in de ruimte waar er ook live muziek is. Dat vinden wij lief. We kunnen vast een drankje nemen aan de bar en dan komt hij ons zo halen. 

We krijgen een gezellig tafeltje en we kiezen vast een gerecht. Ik heb erge zin in de pasta met vis in Parmezaan saus. Maar Arjan neemt een "Irish stew". Een stoofpotje uit de oven met een dakje van bladerdeeg. Ik vind eigenlijk dat ik dat ook moet doen want hallo, we zijn tenslotte in een echte Ierse pub dus een echt Iers gerecht hoort daarbij en pasta kan ik overal nog krijgen. Bovendien zien wij die stoofpotjes ook bij buren voorbij komen en er zit ook nog aardappelpuree bij waar ik dol op ben!

De zanger begint te zingen. Wat gezellig, ik heb het helemaal naar mijn zin. En dan komt ons gerecht. Huh? Wat is dit? Het ziet er heel anders uit dan bij de buren. (zie foto's. stiekem het potje vd buren gefotografeerd en dan die van ons...) Het lijkt op een groentesoep met aardappelen en het smaakt ook zo. Best te doen hoor maar niet wat we hadden gehoopt. We moeten er ook wel weer om lachen. Typisch weer! 

Opeens wijst de zanger naar ons en vraagt waar we vandaan komen. "Holland" zegt Arjan. "Do you have something to celebrate?' vraagt hij. "A jubileum?" "Euh, we are almost married for over 30 years" roepen wij enthousiast. "Well, than the next song is for you, Holland!" zegt hij. We zijn benieuwd! En dan zingt hij: "I wish i was single again." Whahaha! Het is een grappig liedje. Ik zal het filmpje op FB plaatsen, kijk tot het eind. 

We namen nog een drankje en een lekker toetje en namen afscheid van de zanger. En toen moesten we in het bijna donker nog over de enge weg naar huis lopen. Eng in de zin van geen ruimte om weg te stappen als er een auto aan zou komen. We hebben onze telefoonzaklamp gebruikt om gezien te worden. En dan komt er opeens in het midden van de weg een vent aanlopen. Met een big smile zegt hij "Hello!" en loopt vervolgens vrolijk en beschonken verder. levensgevaarlijk! Maar de auto's die hier rijden lijken wel wat gewend want die gaan gewoon overal omheen. Wij openen het hek en zijn ook weer thuis. 

We hebben een heerlijke dag gehad en morgen gaan we de Ierse wegen weer trotseren en op pad naar Belfast. Het is inmiddels al laat en ik zal morgenochtend mijn opstel plaatsen. Tot later!