Mijn cliënten hebben het moeilijk. Bijna allemaal leven ze op bijstandsniveau. Voorheen was het al moeilijk om daar van rond te komen maar het begint nu echt heel problematisch en ongezond te worden. Ik nam laatst met een client haar budget door omdat het haar niet meer lukt om elke dag warm te eten. Ik dacht dat met een beetje creatief menu's bedenken ik dat wel even voor elkaar zou krijgen. Ze woont met zoon. Zoon wil graag werken maar komt door zijn beperking(en) niet aan de bak. Van zijn uitkering staat hij een deel af aan zijn moeder. Dat deel gaat naar de vaste lasten want ook die zijn hoog. Voor hun boodschappen houden ze 55 euro per week over. Er wordt gerookt, ja dat wel. Met beperking, niks hebben en altijd stress begin ik niet eens meer over de mogelijkheid tot stoppen. Er blijft 31 euro over om de rest van de week van te eten. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben dat al kwijt als ik onze maaltijd voor de dag bij elkaar scharrel en nog even wc papier mee moet nemen. Zij zoekt alle aanbiedingen op en rent verschillende winkels af om maar de goedkoopste producten te scoren. Ze mocht voor drie maanden naar de voedselbank, daarna hadden ze een euro teveel aan inkomen waardoor ze er niet meer voor in aanmerking kwam. Mijn creatieve menuutjes kunnen hier niet tegenop. Ze eet nu om de dag warm, de andere dag is het een boterham met ei.
Door naar mijn 76 jarige client. Hij rookt. Natuurlijk. Hij gaat die afkick-hel niet meer aan. Hij heeft in zijn eentje wat meer te besteden, 70 euro per week. met aftrek van rookwaar, blijft er rond de 50 euro over. Voor 7 dagen. Dat was prima te doen met een beetje bewust inkopen, maar het lukt hem nu niet meer. Voor 7 euro per dag koopt hij zijn melk en een kant en klaar maaltijd want alhoewel hij graag zelf kookt, is hij aan een AVG-tje (Aardappels, Groente, Vlees, want hij is tenslotte van de oude stempel) zijn budget al kwijt aan alleen het V-tje. En als het hem al zou lukken, kan de koffie, een koekje, shampoo en wasmiddel er echt niet meer af. Het is niet te doen zegt hij. "Mijn oude dag wordt er niet leuker op."
Vandaag was ik bij een niet rokende alleenstaande moeder met drie pubers, een kleine jongen met speciale behoeften en een bijstand. Ze klust er zwart bij (dit is een geheim want als de gemeente er achter komt heeft ze een heel groot probleem) en doet schoonmaakwerk. Dit kleine extraatje is broodnodig want je begrijpt al dat ze met 70 euro voor dit hele gezin de boel niet rond krijgt. Ze vliegt van hot naar her en haarzelf voorbij en ik maak me een beetje zorgen om haar. Er zit geen behang of verf aan de muur, want waar moet dat van? Ze heeft nu besloten haar beschermd bewind op te heffen want zij denkt dat ze meer te besteden heeft als ze haar geld zelf beheerd. Mijn tegenargumenten wil ze niet horen. Ik hou mijn hart vast. Ik heb voor de zoon het sportfonds ingeschakeld want haar puberzoon was diepongelukkig omdat zijn vrienden op voetbal zitten en hij niet. Ik heb een toezegging gekregen en het jong is de hemel te rijk dat hij elke week naar voetbal mag. Zij heeft van haar schoonmaakwerk zijn voetbalschoenen gekocht. De scheenbeschermers die zijn zus jaren geleden heeft gebruikt kwamen nu goed van pas. Voor dochter heb ik de school benaderd want er moest een laptop. Met de feestdagen zorg ik nu al drie jaar dat er via stichting pepernoot cadeautjes komen voor de kinderen. En zo probeer ik te doen wat ik kan, maar dat is niet veel. Als ik vandaag bij haar de deur uitloop roept ze me terug. "ik heb nog wat voor je" zegt ze. Ze overhandigd me een boodschappentas met boodschappen. "Deze boodschappen kreeg ik van iemand maar wij gebruiken of lusten deze spullen niet, jij kent vast wel een gezin die het kan gebruiken." Ja, lieve vrouw, die ken ik helaas wel.
Reactie plaatsen
Reacties