PROTEST!

Mijn spreekwoordelijke mond viel open toen ons afgelopen Maandag tijdens de vergadering werd verteld welke maatregelen de gemeente Almere genomen heeft. Ik maak me enorme zorgen over mijn cliënten.

Ik ga proberen om dit in Jip en Janneke taal uit te leggen want als je hier niet dagelijks mee te maken hebt is het best ingewikkeld.

De WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) heeft een financieel tekort. Om deze reden heeft de gemeente afgelopen September al een bezuiniging doorgevoerd op de zorgpakketten van onze cliënten. En dan word er aangekondigd dat er per 1 Jan. 2020 nog een bezuiniging over heen komt. 

Elke client word door de gemeente in een pakket geplaatst. Pakket A, B of C. Bij elk pakket hoort een omschrijving van de vaardigheden waarover een client moet beschikken of juist niet beschikt.

Bij elk pakket hoort een tarief. A is de laagste. Met dat pakket-tarief koopt de gemeente individuele begeleiding in maar ook HH (huishoudelijke hulp) en dagbesteding. Dat moet dus allemaal uit dat ene pakket betaald worden. 

Om goed te kunnen begeleiden zijn er per client gemiddeld 3 a 4 uur per week nodig. Mits het rustig blijft en er geen gekke dingen gebeuren. Maar laten er nou bij onze doelgroep veel gekke dingen gebeuren... Er zijn ook cliënten die veel meer nodig hebben maar voor deze mensen moet een andere weg bewandeld worden, die van de WLZ. (Wet Langdurige Zorg)  Maar goed, laten we het houden op 3 a 4 uur.

Mijn cliënten hebben nu allemaal pakket B. 

We nemen een van mijn cliënten als voorbeeld. Met pakket B had ik 4 uur te besteden. Maar hij heeft ook 3 uur HH dus hield ik 2,5 uur over. (wij zijn iets duurder) Toen werd de geldkraan strakker dichtgedraaid. Het pakket-tarief word verminderd. Ik had nog maar 1,5 uur te besteden. Nu word de geldkraan weer verder dichtgedraaid, het pakket-tarief word nog lager.

ik hou over: 50 minuten.....

Lees: maximaal een half uur, want ik moet nog rapporteren, zijn plan/dossier bijhouden, tijd reserveren voor als hij mij op een andere dag nog belt, overleg met collega's etc. en dan heb ik het nog niet eens over de reistijd, die rekenen we allang niet meer mee.

Voor een man van 74 met de nodige psychische problemen, die ook zijn HH hard nodig heeft. Hoe dan?

Hoe moet ik in godsnaam mijn werk nog doen?

Denkt de gemeente nou echt dat die man in 10 minuten zijn verhaal kan doen, dat we vervolgens in 10 minuten de regelzaken op orde krijgen, en ik de laatste 10 minuten kan gebruiken om hem van goed advies te voorzien? Of zouden ze zitten te wachten op de zoveelste "verwarde" persoon? 

Hij heeft mij verzocht om zijn HH te gaan verminderen want hij kan onze gesprekken niet missen... Dat scheelt een beetje want nu kan ik in ieder geval proberen om alles in 1,5  uur te proppen.

Voordat er een pakket komt, word er eerst bepaald in welk pakket een client past.

Wij, ambulant begeleiders sturen vooraf aan zo'n  "keukentafel-gesprek" een verslag over wie onze client is en waar hij tegenaan loopt. Tijdens het gesprek geven we aan op welke punten er begeleiding nodig is. Vaak komt het voor dat er naar ons geluisterd word maar het komt ook voor dat er door de gemeente-wijk-werker totaal niet begrepen word wat onze zorg nou precies inhoud.

Zo gebeurde het dat ik vorig jaar in zo'n gesprek aangaf dat mijn client, een jonge moeder, zwaar depressief was en ik haar probeerde te mobiliseren door samen naar buiten te gaan om alledaagse dingen als boodschappen te gaan doen. Dit vond mevrouw onzin, daar ben jij niet voor, boodschappen kunnen ook online besteld worden of door de buurvrouw gedaan worden. Euh, mevrouw, het gaat niet om de daadwerkelijke boodschappen, het gaat om de depressie.. Ik probeer dit duidelijk te maken maar ze negeert mij en in het definitieve besluit herhaalt ze doodleuk dat de boodschappen niet tot onze taken behoort en bovendien is mevrouw gewoon mobiel en dat past niet bij de vaardigheden van het huidige pakket C.  Client word van pakket C  naar pakket B gestuurd. Hoppa, uren gehalveerd. 

Ik moet nu al mijn cliënten gaan vertellen dat ik nog maar een uur en in het gunstigste geval 2 uur voor ze heb.

'Nee sorry, ik kan niet bij dat gesprek zitten om je te ondersteunen, mijn uren zijn op. Of ik ga wel met je mee en kan daarna twee weken niet komen. Kies maar.'

Mag ik nog even een pijnpunt noemen? De fantastische Floriade! Weet je hoeveel geld daar in zit en nog gaat zitten? Ik vermoed veel meer dan begroot aangezien deze bezuinigingen nodig worden geacht. Zouden ze daar ook op bezuinigen? 

Almere is zo druk met het op de kaart zetten van de stad dat ze voor de aardigheid even haar eigen kwetsbare burgers vergeet.

Zal ik ook nog even aankaarten dat ik hoop dat mijn collega's en ik aan het eind van dit jaar nog overeind staan? Want wat betekent dit voor ons? Wij hebben gisteren berekend dat door de vermindering van de client uren, ik op een tekort kom te staan. Ik heb een contract voor 20 uur. Ik werk elke week minstens 24 uur en soms zelfs meer, want altijd gekkigheid en crisissen op te lossen. Met de uren die ik nu nog beschikbaar heb kom ik uit op 15 uur. Dit betekent dat ik er minstens 3 extra cliënten bij moet gaan nemen om aan mijn contract uren te komen. Dat komt op een totaal van 13 cliënten per week. Dat word nog harder rennen en veel schakelen op een dag. Dit is mentaal erg zwaar kan ik je vertellen. En dan heb ik het nog niet over alle administratie die daar bij komt kijken.   

Misschien ga ik wel een pakket aanvragen zodat iemand mij kan helpen als ik het niet meer trek.

Ik ben boos en het liefst stap ik vandaag nog op mijn trekker om naar het stadhuis te togen. 

Maar wat zeg je dan? Ik ben het niet eens met uw beslissing mensen van de gemeenteraad. Ik ben boos omdat u uw burgers laat vallen. Omdat er geen geld is. Waarom is er eigenlijk geen geld? Heeft u het verkeerd verdeeld? Of moet ik bij onze minister met de kekke schoenen verhaal gaan halen omdat dat hele WMO gebeuren op en fiasco gaat lijken.

Ik zou kunnen roepen dat mijn collega's en ik een nog veel mooier project in plaats van de Floriade kunnen aanbieden. Namelijk het welzijn van de burgers. Wij denken namelijk dat als de inwoners het goed maken, de stad het ook goed zal maken. 

Maar zou ik daarmee bij ze binnen komen? Zouden ze dan begrijpen wat er daadwerkelijk speelt in deze gezinnen? Ik denk het niet. De meerderheid van onze cliënten kan niet zelf uitleggen waarom dit hen zo raakt. 

Daarom ga ik hun verhalen vertellen.

Ik ga vertellen over deze kwetsbare groep en ze aan Almere voorstellen. Ik zal  vertellen over hun beperking en wat dat voor invloed heeft in hun leven. Wat deze bezuinigingen met hun leven doet. Zodat er heel misschien een beetje begrepen gaat worden waarom ze ons nodig hebben en waarom wij wel hart en ziel in deze mensen stoppen.

En als ik die verhalen heb opgeschreven, dan haal ik mijn trekker uit de schuur.