LVB en Corona

Het is Donderdag aan het eind van de middag als mijn telefoon gaat.

'Maris, heb je nog even tijd?'  Ze weet dat ik op Donderdag mijn week afsluit en mijn telefoon uit gaat.

'Tuurlijk, zeg het maar.' Ik hou altijd mijn hart vast bij dit soort telefoontjes want de gekste dingen en grootste crisissen zijn mij op deze manier ten oren gekomen.

'Ik heb slecht nieuws voor je'  O, o, denk ik, daar gaan we.

'Ik ben positief getest!

Pfffff mijn opluchting is groot, het drama valt mee. Het is daarnaast ook geen slecht nieuws voor mij maar voor haar, maar die gedachte hou ik voor me.

Nu heeft ze eerder deze week ook al een test moeten doen omdat er op de sociale werkplaats een besmetting was geconstateerd. Iedereen moest getest en daar waren er al een aantal positief bevonden. Zij was negatief. Haar baas heeft toch het zekere voor het onzekere willen nemen en heeft er een aantal opnieuw laten testen. Et voila.

'Ik snap er niks van' zegt ze 'hoe kan ik nou eerst negatief zijn en nu positief? Daar klopt helemaal niks van!'  Ik probeer haar met mijn boeren-corona verstand uit te leggen dat het zeker mogelijk is en dat waarschijnlijk een paar dagen geleden het virus nog niet zo duidelijk in haar systeem aanwezig was. Nu heeft het zich kunnen ontwikkelen en dan is het beter te zien. Ze neemt het meteen van me aan.

En daar raak ik het punt waar ik me regelmatig zorgen om maak.

Nu heb ik het toevallig goed met haar voor maar onze lvb-ers (Licht Verstandelijk Beperkten) geloven nogal snel wat ze verteld word. Dus ook virus-waanzin. Er hoeft maar een wappie voorbij te komen die ze overtuigend een verhaal verteld en ze gaan er mee aan de haal. 

Maar terug naar haar. Ze kan nu de gedachte van het niet kloppen, loslaten. Ze vertelt me dat ze geen klachten heeft en van de GGD heeft gehoord dat ze 10 dagen in quarantaine moet. 'Mag ik nog wel de hond uitlaten? ' Ik bevestig dat ze dat mag doen maar niet bij mensen in de buurt moet komen en daarna weer snel naar binnen. Haar partner, tevens mijn client sinds 12,5 jaar luistert ook mee via de luidspreker.

'Jongens, jullie moeten even gaan nadenken hoe jullie aan boodschappen gaan komen' zeg ik. Hij roept; 'Die kan ik toch gewoon doen!' Oke, denk ik, daar moet ik even mee praten.

'Luister, jij moet dus ook in quarantaine, hebben ze dat bij de GGD niet verteld?' Dat hebben ze niet. Deze twee hebben geen flauw benul van wat er nu op hun pad is gekomen. Ik druk hem op het hart dat hij binnen moet blijven. 'Ik blijf niet binnen want de hond moet uit' zegt hij dwars. 'De hond mag uit maar daarna weer hop, je toko in!' zeg ik streng. 'Waarom? ik heb toch geen corona? zegt hij verbolgen. Ik zeg, 'Dat weet je niet, jullie slapen bij elkaar en je kan al besmet zijn. En als je niet besmet bent kan je vanaf nu op elk moment besmet raken'. 'Ik raak niet besmet, want ik heb een ijzersterke weerstand, ik ben nooit ziek' zegt hij.  Juist, op die fiets... hoe gaan we dit aanpakken? denk ik bij mezelf. Ik leg uit dat je weerstand belangrijk is als je lichaam tegen het virus moet vechten maar dat het niets te maken heeft met het immuun zijn voor een bacterie. 'Maar ik weet zeker dat ik niet ziek ga worden' houdt hij vol. Ik vertel hem het verhaal van de sterkte marinier met een ijzeren weerstand die heel ziek is geworden en op de IC terecht is gekomen. 'O, echt?' zegt hij stilletjes en hij begint zijn verzet langzaam te staken. Ik heb hem een beetje bang gemaakt denk ik, nou ja, beter dat dan vrolijk in de supermarkt met je corona.

'Ik wil eigenlijk ook dat jij de GGD gaat bellen en je laat testen' zeg ik hem. 'Weet je hoe je ze kunt bereiken? En wat je moet vragen?'  vraag ik hem. 'dat weet zij wel' , zegt hij. "Zij" bevestigd dat en laat me weten dat ze het nummer al heeft.

'Nu even terug naar die boodschappen, hoe gaan jullie dat oplossen? kunnen jullie ouders, vrienden of buren dat doen?' vraag ik ze. 'Nee, onze moeders kunnen echt niet met boodschappen gaan sjouwen, kan jij dat niet voor ons doen?' 

Euh als het even kan, niet nee... 

Ik geef er draai aan en stel voor dat ze boodschappen gaan laten bezorgen. 'Weten jullie hoe dat moet?' Ik noem een aantal opties. 'Ik heb die app al eens geïnstalleerd' zegt zij en ze zoekt hem op. 'Ja, dat moet wel gaan lukken'. Ik stel voor dat ze voor vanavond eten laten bezorgen en meteen de boodschappen bestellen voor morgen of Zaterdag. 'Is er nog genoeg in huis tot zaterdag?' Ja, dat gaan ze redden.

Ik druk ze, en vooral hem, nog 10 keer op het hart dat ze binnen moeten blijven (hij haalt weer die hond er bij) en dat ze elkaar in de gaten moeten houden of ze klachten krijgen. Ik beloof dat ik mijn telefoon het hele weekend zal aanhouden en er regelmatig even op zal kijken. Als ze erg ziek gaan worden, of niet meer weten wat ze moeten doen dan kunnen ze mij bellen en dan zal ik contact met ze opnemen. 

Gisteren ging het in het kamerdebat oa. over de communicatie naar burgers toe. Deze doelgroep word vergeten. Nu hebben mijn cliënten toevallig een begeleider die kan signaleren en informeren. Maar er zijn zoveel LVB-ers in Nederland die onder de radar blijven en niet snappen wat er gaande is. Als ze al kijken naar een persconferentie, het nieuws of actualiteiten, snappen ze er vaak geen snars van. Daarnaast worden ze beïnvloed door mensen om hun heen en door de sociale media. De spanning neemt enorm toe en verkeerde beslissingen worden genomen.

Nog een laatste voorbeeld: Een ander dame is al de hele week in paniek vanwege de avondklok. Als ik haar vraag of ze wel eens na 21:00 uur 's avonds buiten is, dan antwoord ze met : 'Nooit!'  Ik leg haar voor dat er voor haar dus helemaal niets veranderd. Op dat moment is ze weer gerust gesteld. De volgende dag gaat ze weer tekeer over de avondklok. Ik stel haar al de hele week dezelfde vraag ' Wat veranderd dit voor jou?'  Ik blijf dit herhalen totdat ze zichzelf de vraag kan stellen en vervolgens kan beantwoorden en zich er niet meer druk om hoeft te maken.

Elke maatregel heeft gevolgen voor onze cliënten. Dat is nu eenmaal zo, dat geld voor iedereen. Maar voor deze mensen en vooral voor diegenen zonder begeleider, zou het fijn zijn als er een duidelijk en aangepast verhaal en instructie vanuit bijv. het RIVM en/of de GGD zou komen.

Ik ga eens onderzoeken waar ik deze vraag neer kan gaan leggen.